~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
* από το 1988 * Τριάντα (30) xρόνια στο χώρο των εκδόσεων * στηρίζουμε τους δημιουργούς... και είμαστε δίπλα στους ανα-Γνώστες με αγάπη και σεβασμό στο βιβλίο.............. email: yfosmagazine@gmail.com
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~


"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΪΒΑΛΗ {από το 1988]

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΪΒΑΛΗ {από το 1988]
για επικοινωνία στα τηλ.: 22940 99125 & 210 8656.731 [καθημερινά 9.00 π.μ. με 9.00 μ.μ.] email:panosaivalis@gmail.com

Κάνουμε τις αγορές μας από τα καταστήματα της γειτονιάς μας

Powered By Blogger

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

Μια ψυχή που δε φοβάται

      ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ     


γράφει η Ασπασία Γεωργιλή, 
Κοινωνική Λειτουργός

Μια ψυχή που δε φοβάται καταρχήν μάχεται, φοράει τις ασπίδες της και πέφτει στον αγώνα, όχι στο παρασκήνιο άλλα πρώτη και πολεμά. Προσπαθεί να επιβιώσει χωρίς φιλέκδικα αισθήματα, χωρίς να θέλει να παρασημοφορηθεί. Μια καθάρια γενναία ψυχή, που με τρόπο ταπεινό, απλώς προσπαθεί να επιβιώσει. Δεν νιώθει θυμό…

Εν συνεχεία, διαλέγει τα καλύτερα χαρτιά της και ποντάρει. Δε φοβάται μήπως χάσει, για την ακρίβεια δε φοβάται τίποτα γιατί απλώς δε γνωρίζει τι πάει να πει φόβος. Για εκείνη είναι ένα παιχνίδι με κάποιους κανόνες και τίποτα παραπάνω. Μια τέτοια ψυχή διαπραγματεύεται, τσοντάρει και πάει πάσο. Ότι και να γίνει, δε θα πάψει να πιστεύει και να ελπίζει.
Είναι γενναία και ηρωική χωρίς τυμπανοκρουσίες και τσαρλατανισμούς, είναι αληθινή και αξιακά όμορφη, αγνή όπως ακριβώς γεννήθηκε, σχεδόν ολόλευκη. Δεν κολακεύεται εύκολα από λόγια, προτιμά να σκύβει το κεφάλι ευλαβικά και δεν κάνει θόρυβο στο πέρασμά της. Δεν ονειρεύεται παλάτια, φτιασίδια, δεν καθυποτάσσεται σε υλικά κομψοτεχνήματα, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτά δεν αρκούν για να την ζεστάνουν. Εκείνη προτιμά να κουρνιάζει στην αγκαλιά άλλων ψυχών και αυτό ακριβώς επιδιώκει στο διάβα της ζωής της. Παραμένει ελεύθερη…


Δίνει απλόχερα όχι για να γίνει αρεστή, ξέρει άλλωστε ότι είναι και εφήμερη, τι νόημα θα είχε… είναι έξυπνη. Έξυπνη όμως, όχι πονηρή. Είναι ανθεκτική παρότι πονάει πολύ. Εκείνη αντέχει και ξανά δίνει. Λιγάκι επιφυλακτικότερα αυτή τη φορά, αλλά δίνει… θα της περάσει σύντομα!
Μια ψυχή που δε φοβάται ξέρει να γλεντά με ή χωρίς ενοχές, εκείνη θα γλεντήσει και θα γελάσει δυνατά, αυτός ο θόρυβος της επιτρέπεται.
Ορθώνει το ανάστημα και μιλά, δε σιωπά, δε δειλιάζει να πει αυτό που νιώθει, αυτό που θέλει να εκφράσει, ασφαλώς και πάντα με αβροφροσύνη και όχι με μυστικοπαθή και πλάγιους τρόπους. Κοινώς δε γουστάρει τις μπηχτές… είναι ευγενική, μαλακιά στο λόγο της, δεν κρίνει, δε δικάζει, εκείνη ξέρει και συγχωρεί. Βασικά επιλέγει να προχωρήσει.


Μια τέτοια ψυχή ερωτεύεται, χαμογελά διάπλατα και πέφτει με τα μούτρα. Φιλεύει αγάπη και στοργή, γίνεται εκείνη παραμυθία μιας άλλης φοβισμένης και παραδόπιστης ψυχής. Σιγά σιγά χωρίς να βιάζεται παραμένοντας ψύχραιμη. Αλητεύει που και που και καλοπερνά. Μια αδιόρατη ενέργεια τη διαπερνά και έχει ακούραστη όρεξη για να ζήσει, να δοκιμάσει, να δει και να ακούσει… δε γερνά αυτή η ψυχή. Δε συμβουλεύει μονάχα θέλει να μάθει κι άλλα.Ήταν και παραμένει σοφή. Μια τέτοια λοιπόν ψυχή, δε σταματά να υπάρχει στο χωροχρόνο και ευτυχώς, αφήνει πίσω της κάποιους που τη θαύμασαν και θέλησαν να της μοιάσουν.
Και αν σκέφτεστε ότι τέτοιες ψυχές είναι φανταστικές και ότι η περιγραφή αυτή αποτελεί καθ’ υπερβολήν άγια και ανύπαρκτη, όντως δε γνώρισα και πολλούς με μια τέτοια ψυχή, όμως την ώρα της αποτύπωσης των παραπάνω γραμμών, σίγουρα είχα έναν άνθρωπο με μια τέτοια ψυχή στη σκέψη μου.…άρα υπάρχει ελπίδα!
Ασπασία Γεωργιλή, 
Κοινωνική Λειτουργός

___________

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Μαχαλάδες και σοκάκια της Πόλης - Ταρλάμπασι (μέρος 1ο)



Ταρλάμπασι (μέρος 1ο) 

Η γειτονιά των Ρωμιών του 19ου αιωνα και μέχρι τις απελάσεις του 64. Τα περισσότερα σπίτια χτισμένα στα τέλη του 18ου αιώνα, εδώ και μερικά χρόνια κατεδαφίζονται με σκοπό την ανακατασκευή της περιοχής. Πολλά είναι άδεια κουφάρια, άλλα κατοικούνται ακόμα και κάποια ήδη έχουν ανακαινισθεί. Ο κόσμος που μένει πια εδώ συνήθως ταιριάζει απόλυτα με το περιβάλλον και τα κτίρια. Παιδάκια που μεγαλώνουν ευτυχισμένα στους δρόμους, χωρίς να έχουν συναίσθηση των συνθηκών της ζωής τους. Μία γειτονιά που για να τη διασχίσεις ως ξένος, καλό είναι να μην είσαι μόνος ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας, κυρίως αν έχεις και κάποιο φωτογραφικό εξοπλισμό

Μαχαλάδες και σοκάκια της Πόλης [1]


Ταρλάμπασι (μέρος 2ο). 

Ο κόσμος που έμενε κάποτε εδώ δεν ανήκε ποτέ στην κάστα των πλουσίων, ήταν όμως άνθρωποι με καθαρά νοικοκυριά, πεντακάθαρα τα "σέτια" στις εισόδους των σπιτιών, τα παιδάκια που έπαιζαν και έτρεχαν στις κατηφοριές λερώνονταν από το παιχνίδι και όχι από την απλυσιά, τα τζάμια έλαμπαν από την πάστρα. Οι άνθρωποι που συναντούσες στο δρόμο δεν ήταν καχύποπτοι ή επιθετικοί όπως είναι οι σημερινοί κάτοικοι, οι οποίοι ακόμα και Τούρκικα που μιλούν δεν είναι κατανοητοί. Ντόπιοι μεν , ξένοι στον τόπο τους δε, ερχόμενοι από τα βάθη της Ανατολής οι περισσότεροι, αλλά και αρκετοί μετανάστες. Ενας αχταρμάς ηθών, εθίμων, κοινωνικής ή μάλλον αντικοινωνικής συμπεριφοράς και φυσικά με πλήρη άγνοια για την προστασία του περιβάλλοντος (σαν ανέκδοτο ακούγεται αυτό). Βρώμικες σαπουνάδες από τις μπουγάδες και τα χαλιά που πλένονται στο δρόμο, σκουπίδια παντού και μπάζα από τις κατεδαφίσεις της γειτονιάς, εναρμονισμένα όλα μαζί με τους ανθρώπους.

Μαχαλάδες και σοκάκια της Πόλης




Ταρλάμπασι( μέρος 3ο). 


Βλέποντας το ενδιαφέρον σας για την περιοχή και αφού πολλοί αναφέρατε τους δρόμους, στους οποίους κατοικούσατε, η σημερινή ανάρτηση περιλαμβάνει και μερικές ταμπέλες με τα ονόματα των σοκακιών και ελπίζω κάποιοι από εσάς να αναγνωρίσετε τις γειτονιές σας. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να σας δώσω περισσότερες εικόνες με συγκεκριμένες διευθύνσεις, όμως ειλικρινά είναι πλέον μία επικίνδυνη περιοχή και η φωτογράφηση έγινε με αρκετές παρεξηγήσεις και προσπάθειες παρεμπόδισης από τον κόσμο, αν και κάποιοι πόζαραν και οικιοθελώς. Θα ήθελα να επισημάνω ότι η εκκλησία σε αυτή την ανάρτηση είναι μία από τις παλαιότερες των Αρμενίων, χτισμένη το 1846, αφού έχουμε συνηθίσει να αναφερόμαστε πάντα στον Άγιο Κωνσταντίνο, ο οποίος είναι μεταγενέστερος κατά 15 χρόνια.





Μαρσέλ Προυστ: Ο φόβος του νοικάρη

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ


Η ιδιόχειρη επιστολή του Μαρσέλ Προυστ


Στις 15 Ιουλίου 1919, ο γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Προυστ συνέταξε μία ιδιόχειρη επιστολή, με παραλήπτη τον γιο της ιδιοκτήτριας του σπιτιού, στο οποίο διέμενε.
Στην επιστολή κατήγγειλε τις «υπερβολικά θορυβώδεις ερωτικές περιπτύξεις» των γειτόνων του. «Οι γείτονες με τους οποίους μοιράζομαι το διαμέρισμα κάνουν έρωτα κάθε μέρα με ένα πάθος, το οποίο ζηλεύω» γράφει μεταξύ άλλων ο Προυστ που συνήθιζε να κοιμάται νωρίς.
«Ζηλεύω αυτούς τους ανθρώπους που μπορούν να βγάζουν τέτοιες κραυγές, ώστε την πρώτη φορά νόμισα ότι επρόκειτο για δολοφονία», ομολογεί με χιούμορ ο συγγραφέας του εμβληματικού μυθιστορήματος «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο».
Ο Προυστ υπενοικίαζε ένα διαμέρισμα από την ηθοποιό Ρεζάν και φοβόταν μήπως η ιδιοκτήτρια νόμιζε ότι αυτός ευθύνεται για τη φασαρία που διατάρασσε τη νυκτερινή ησυχία. Η επιστολή απευθύνεται στον γιο της ηθοποιού, Ζακ Πορέλ, με την παράκληση αυτός να ενημερώσει τη μητέρα του ότι «ο Μαρσέλ δεν έχει ούτε πιάνο, ούτε ερωμένη».
Ο συγγραφέας, που είχε μετακομίσει στο σπίτι της οδού Λοράν Πισά στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού στις 31 Μαΐου του 1919, θα το εγκαταλείψει τελικά την 1η Οκτωβρίου.
Σχεδόν έναν αιώνα μετά, στις 29 Απριλίου 2017, η επιστολή διαμαρτυρίας του διάσημου γάλλου συγγραφέα πουλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Ντρουό στο Παρίσι, αντί 28.336 ευρώ.
______________

Οι έρωτες του Παπαδιαμάντη

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

O Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ήταν κλειστός τύπος. Μια φορά, όμως, πήρε το θάρρος και απήγγειλε στον Μιχαήλ Μητσάκη ένα ερωτικό του ποίημα. Εκείνος θέλοντας να τον πειράξει:
- Ώστε έτσι, κύριε Αλέξανδρε! Έχουμε έρωτες και τους τραγουδούμε τόσο όμορφα!
- Εγώ δεν έχω έρωτες, αποκρίθηκε ο Παπαδιαμάντης, χαμηλώνοντας τα μάτια. Ο ήρωάς μου έχει!

___________

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ BAZAAR ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ UNICEF ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΜΕΤΡΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ



ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Με την ευκαιρία της νέας σχολικής χρονιάς
σας προσκαλούμε τη Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017 στο σταθμό του Μετρό ΣΥΝΤΑΓΜΑ,
στο μεγάλο Σχολικό μας Βazaar
στις 12.00 το μεσημέρι
για την παρουσίαση της νέας συλλογής σχολικών ειδών της UNICEF 2017.
Μικροί μαθητές θα στείλουν το δικό τους μήνυμα για τη νέα σχολική χρονιά και το δικαίωμα κάθε παιδιού στην εκπαίδευση.
Θα παρουσιασθεί επίσης Έκθεση Φωτογραφίας για το έργο της UNICEF και την προώθηση της εκπαίδευσης των παιδιών στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Η ποιοτική εκπαίδευση αποτελεί δικαίωμα κάθε παιδιού και προϋπόθεση για την ευημερία και την ανάπτυξή του. Αγοράζοντας Σχολικά UNICEF βοηθάτε να πάνε σχολείο ακόμα περισσότερα παιδιά.
Το Bazaar θα είναι ανοικτό
από τη Δευτέρα 4 έως και την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου
από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ