Η Θεσσαλονίκη Μέσα από τα Μάτια των Ποιητών

Λένε πως απ’ το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε...
Λένε ακόμη πως η μεγάλη γραφή δημιουργείται
σε μια πορεία γεμάτη μώλωπες ανάμεσα στον Λόγο και στη Γλώσσα....
Ίσως γι αυτό η ποίηση
θα ‘χει πάντα έναν σπόρο αμφιβολίας να σπείρει
στο χώμα εκείνο που μπερδεύονται τα βαθύτερα «θέλω» μας
και τα πιο σκληρά μας «πρέπει».
Η πόλη μας, πραγματικότητα και φαντασίωση,
δυνατότητα και περιορισμός, «θέλω» και «πρέπει»,
προσωπική και ολονών την ίδια ώρα,
απασχόλησε και πλούτισε την γραφίδα της ποίησης....
«Ήταν κάποτε μια πόλη» που, στις καλές της μέρες,
ήξερε πως απ’ το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε.
Και προσπαθούσε να το μοιράσει σ’ όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά...
«Ήταν κάποτε μια πόλη»...

Ελένη Καρασαββίδου

Ελένη Καρασαββίδου:
Κτονία-Αυτο
Ποίηση
Εκδόσεις ΥΦΟΣ
Δεκέμβρης 2005


στη σιωπή που κρύβει
μια σταγόνα βροχής
στη στιγμή που τα κομμάτια
θα πάρουν τη θέση τους
κι οι λέξεις θ' αποκαλυφθούνε
και στα διαβατάρικα Πουλιά
Πάντοτε


Συμφωνία

τραγωδία είναι όπου το θύμα αφήνεται να ξεγελαστεί όσο κι ο θύτης
(εναλλακτικός ορισμός τραγωδίας της αρχαίας ελληνικής γραμματείας)

Κι όταν ήταν
ο Προμηθέας
στον γρανιτένιο του
σταυρό
το ίδιο πουλί"
που του 'τρωγε
τα σπλάχνα
το ίδιο πουλί
του 'φερνε νερό
στα χείλη

κι ήταν
ο Προμηθέας
που του 'κλεινε το μάτι
συνωμοτικά
και τελεσίδικα.

Εργένισσες Λέξεις

Οι "Απόλυτα Έντιμοι Στίχοι"
Γυμνοί.

Δίχως να στηρίζονται
στη διπλανή, τροτέζα, λέξη
Εργένηδες
Δίχως ίσκιο
σαν το ξερό χώμα καταμεσήμερο
Δεν έχουν που να κρυφτούν
δεν έχεις που να σε κρύψουν
Είσαι μόνος
και πρέπει
να εφεύρεις
το ακόντιο από την αρχή
Με μόνον ήχο
τον χτύπο της πέτρας να κρούει την πέτρα

Τότε το Κύμβαλον αλαλάζοντας γίνεται Γη
και πλάθεται
και πλάθει

Οι "Απόλυτα-Έντιμοι-Στίχοι"
Γυμνοί
Όσο κι οι άνθρωποι
Πριν από την Αρχή
μετά από το τέλος

Τυπικοί Διάλογοι - 'Ανθρωποι Τυπικοί

Οι άνθρωποι τελειώνουν
τους "ανθρωπιστικούς διαλόγους" τους
όταν τελειώνουν τις "καλωσυνάτες" ερωτήσεις

-"Πώς είσαι";

Προσεύχονται να πεις: -"Είμαι καλά!"
Αν πεις: -"Καλά δεν είμαι"
τότε τί θα το κάνουν αυτό το "δεν";
Πώς θα το βολέψουν
στον ανέξοδο ανθρωπισμό τους;

Ρομαντική Πορεία

Εκεί που τόσο καλά "γιγνώσκεις"
Στην πιο ελάχιστη σχισμή
Φαρδιά όσο η θάλασσα η πλέρια
Εκεί που η στιγμή καλύπτει δυο γράμματα μόνο
Κι αυτές οι δυο μικρές ψηφίδες ανοίγουν
Βιβλίο τεράστιο
Δυο λιγνά πόδια να σταθεί ο 'Ατλαντας ορθός
Κάθε Στιγμή Κατακρημνισμένος
Εκεί στο λεπτεπίλεπτο λεπτό
Που η συμμετοχή
Σε συνενοχή
Τρέπεται
Επισφραγίζοντας τα Πάντα
Απασφαλίζοντας το Παν.



Εκδόσεις ΥΦΟΣ