*από το 1988 * Τριάντα (30) xρόνια στο χώρο των εκδόσεων * στηρίζουμε τους δημιουργούς... και είμαστε δίπλα στους ανα-Γνώστες με αγάπη και σεβασμό στο βιβλίο.............. email: yfosmagazine@gmail.com
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΪΒΑΛΗ {από το 1988]
για επικοινωνία στα τηλ.: 22940 99125 & 210 8656.731 [καθημερινά 9.00 π.μ. με 9.00 μ.μ.] email:panosaivalis@gmail.com
Κάνουμε τις αγορές μας από τα καταστήματα της γειτονιάς μας
Όλοι συμφωνούμε ότι μία σχέση δεν είναι δεδομένη, αλλά
συνήθως με το πέρασμα του χρόνου το ξεχνάμε. Όλοι συμφωνούμε ότι τις ανάγκες
που έχουμε εμείς, τις έχουν και οι σύντροφοί μας αλλά συχνά όταν έρθει η σειρά
μας να τους φροντίσουμε... το ξεχνάμε, το παραμελούμε.
Τι θέλουν οι δύο σύντροφοι σε μία σχέση;
Τι ανάγκες έχουν;
1. Αγάπη: Είναι σαν το νερό, σαν τον αέρα, ποτέ δεν είναι
αρκετή. Ποτέ μην σκεφτείτε πως φτάνει, μην σταματάτε να δίνετε αγάπη...
2. Νοιάξιμο: Να έχουμε τον άλλον έννοια, να τον έχουμε
στον νου μας, να μπορούμε να αφουγκραζόμαστε τι νοιώθει, τι αισθάνεται... Κι αν
δεν μπορούμε από μόνοι μας να καταλάβουμε τότε απλά να τον ρωτάμε...
2. Τρυφερότητα: Η πιο απαλή εκδοχή των δύο προηγούμενων
εννοιών, η πιο estet εκδήλωση των συναισθημάτων
μας...
4. Καλοσύνη: Να είμαστε καλοί με τον/την σύντροφο μας
σημαίνει από το να είμαι κακός με τον/την σύντροφο μου (ξέρετε εσείς: απλώς ΤΕΡΜΑ
οι κακίες!)
5. Εμπιστοσύνη: Η ναυαρχίδα των αξιών στις ανθρώπινες
σχέσεις. Χωρίς εμπιστοσύνη δεν νοείται εγγύτητα, τουλάχιστον σε συντροφικό
επίπεδο. Ούτε καν συνέταιροι δεν γινόμαστε χωρίς εμπιστοσύνη... Πόσο μάλλον
ζευγάρι!
6. Κατανόηση: Να μπορούμε να μπαίνουμε στη θέση του
άλλου, ιδίως στις δυσκολίες του. Να καταλαβαίνουμε τι περνάει... Κατανόηση
σημαίνει ενσυναίσθηση!
7. Υποστήριξη: Στις δύσκολες στιγμές (βλ. άνωθεν)
αυτός/αυτή που μπορεί να μας στηρίξει καλύτερα από κάθε άλλον είναι ο/η σύντροφός
μας... Αυτούς αναζητάμε κι όταν τους έχουμε, πραγματικά διαθέσιμους και
υποστηρικτικούς είναι βάλσαμο.
8. Συγχώρεση: Για να πάμε παρακάτω πρέπει μερικές φορές
να μπορούμε να συγχωρέσουμε τον άλλον ή να μας συγχωρέσουν εμάς. Όλοι κάνουμε
λάθη! Αν δεν μπορέσουμε να τα προσπεράσουμε η σχέση καθηλώνεται...
9. Ερωτισμός: Αντίθετα με τα στερεότυπα ο ερωτισμός
μεταξύ δύο συντρόφων μπορεί (και πρέπει) να αυξάνεται με την ηλικία. Η τέχνη
της αποπλάνησης μπορεί να αντλήσει έμπνευση από την εμπειρία των χρόνων που
περάσαν...
Αγάπη, έρωτας, εμπιστοσύνη, κατανόηση... έννοιες γνωστές, ίσως και τετριμμένες! Όμως τόσο ουσιαστικές για μια καλή και ζεστή σχέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.
_______
Ο Γιάννης Ξηντάραςείναι Ψυχολόγος-
Σύμβουλος γάμου, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde
University. Mέλος του Συλλόγου
Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας ,
επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης
“Επαφή”. www.simvouleftikigamou.gr
Τα παιδιά μας είναι μόνο μια φορά μικρά. Μπορεί να είναι
πάντα για εμάς 'παιδιά', όμως μικρά παιδιά είναι στην πραγματικότητα μόνο μια
φορά. Και τότε διαμορφώνουν χαρακτήρα, προσωπικότητα, συνειδήσεις. Και τότε
είμαστε απαραίτητοι παιδαγωγοί και συνοδοιπόροι στη ζωή τους. Η φυσική παρουσία
ενός γονιού δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κανένα υποκατάστατο. Ούτε τα δώρα,
ούτε τα παιχνίδια, ούτε τα λεφτά.. Ούτε οι καλύτεροι δάσκαλοι, ούτε τα πιο
ωραία ταξίδια.. Τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς ως φυσική παρουσία, το λόγο
τους, το σώμα τους, τη μορφή τους. Χρειάζονται την αγκαλιά, μια καλή κουβέντα ή
απλώς να είμαστε εκεί να κοιτάμε που θα παίζουν με τους φίλους τους. Και
αργότερα να είμαστε εκεί όταν γυρνάνε από το σχολείο να μας πουν πως πέρασαν,
να φάμε όλοι μαζί, να πάμε μια βόλτα.. Και αργότερα να είμαστε εκεί όταν
γυρνάνε από την βόλτα, από το φροντιστήριο, από ένα πάρτυ. Μας θέλουν δίπλα
τους σαν στήριγμα, να ΄βάζουμε πλάτη' στα ξεκινήματα τους.
Προφανώς όσο μεγαλύτερα γίνονται μας χρειάζονται
λιγότερο, ίσως κάποια στιγμή να μην μας θέλουν καν- και αυτό φυσιολογικό είναι.
Θα έρθει όμως με την ώρα του. Θα έρθει όταν πραγματικά θα θέλουν να μείνουν
μόνα τους. Να σταθούν στα δικά τους πόδια, στις δικές τους δυνάμεις. Και τότε
εμείς οι γονείς, σιγά σιγά πρέπει να τους δώσουμε το χώρο να δράσουν όπως τα
ίδια επιθυμούν, όπως νομίζουν, περιορίζοντας τον ρόλο μας σε αυτόν του έμπιστου
συμβουλάτορα..
Μέχρι τότε όμως ας δηλώσουμε παρόντες. Στις μικρές και
τις μεγάλες στιγμές τους, στα εύκολα και στα δύσκολα, στις χαρές και τις λύπες.
Θυμηθείτε: Μόνο μια φορά, δεύτερη ζωή δεν έχει..
____________________________
* Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος
- Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων
“Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού
Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο
Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.paidi-efivos.gr