~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
* από το 1988 * Τριάντα (30) xρόνια στο χώρο των εκδόσεων * στηρίζουμε τους δημιουργούς... και είμαστε δίπλα στους ανα-Γνώστες με αγάπη και σεβασμό στο βιβλίο.............. email: yfosmagazine@gmail.com
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~


"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΪΒΑΛΗ {από το 1988]

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΪΒΑΛΗ {από το 1988]
για επικοινωνία στα τηλ.: 22940 99125 & 210 8656.731 [καθημερινά 9.00 π.μ. με 9.00 μ.μ.] email:panosaivalis@gmail.com

Κάνουμε τις αγορές μας από τα καταστήματα της γειτονιάς μας

Powered By Blogger

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Κωστής Παλαμάς από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές


Κωστής Παλαμάς με τη γυναίκα του Μαρία και την κόρη του Ναυσικά στο σαλόνι του στην Ασκληπιού.

  • Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Βικιπαίδεια
  • Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου 1859 από γονείς που κατάγονταν από το Μεσολόγγι. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν οικογένεια λογίων, με αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα, και ασχολούμενων με τη θρησκεία. Ο προπάππος του Παναγιώτης Παλαμάς (1722-1803) είχε ιδρύσει στο Μεσολόγγι την περίφημη "Παλαμαία Σχολή" και ο παππούς του Ιωάννης είχε διδάξει στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης. Ο θείος του Ανδρέας Παλαμάς υπήρξε πρωτοψάλτης και υμνογράφος, τον οποίο ο Κωστής Παλαμάς αναφέρει στα "Διηγήματά" του (Β' έκδοση, 1929, σελ. 200). Ο Μιχαήλ Ευσταθίου Παλαμάς (αδελφός του Ανδρέα) και ο Πανάρετος Παλαμάς ήταν ασκητές. Ο Δημήτριος Ι. Παλαμάς, επίσης θείος του Κωστή, ήταν ψάλτης και υμνογράφος στο Μεσολόγγι.[1]
    Όταν ο ποιητής ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864-Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, το μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και το μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι. Εκεί έζησε από το 1867 ως το1875 σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.
    Το σπίτι του Παλαμά στην Πάτρα
    Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1875, όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή. Σύντομα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Το πρώτο του ποίημα το είχε γράψει σε ηλικία 9 ετών, μιμούμενος τα πρότυπα της εποχής του, "ποίημα για γέλια", όπως το χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος. Η αρχή του ποιήματος εκείνου ήταν: "Σ΄ αγαπώ εφώνησα, / κι εσύ μ΄ αστράπτον βλέμμα /Μη - μ΄ απεκρίθης - μη θνητέ, / τολμήσης να μιάνης / δια της παρουσίας σου / τας ώρας τας ωραίας / που έζησα στον κόσμον /...".
    Από το 1875 δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα ποιήματα και το 1876 υπέβαλε στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό την ποιητική συλλογήΕρώτων Έπη, σε καθαρεύουσα, με σαφείς τις Σχολή|Α' Αθηναϊκής Σχολής]]. Η συλλογή απορρίφθηκε με το χαρακτηρισμό "λογιωτάτου γραμματικού ψυχρότατα στιχουργικά γυμνάσματα". Η πρώτη επίδρασή της [[Α' Αθηναϊκή του αυτοτελής έκδοση ήταν το 1878 το ποίημα "Μεσολόγγι". Από το 1898εκείνος και οι δύο φίλοι και συμφοιτητές του Νίκος Καμπάς (με τον οποίο μοιραζόταν το ίδιο δωμάτιο) και Γεώργιος Δροσίνης άρχισαν να συνεργάζονται με τις πολιτικές-σατιρικές εφημερίδες "Ραμπαγάς" και "Μη χάνεσαι". Οι τρεις φίλοι είχαν συνειδητοποιήσει την παρακμή του αθηναϊκού ρομαντισμού και με το έργο τους παρουσίαζαν μια νέα ποιητική πρόταση, η οποία βέβαια ενόχλησε τους παλαιότερους ποιητές, που τους αποκαλούσαν περιφρονητικά "παιδαρέλια" ή ποιητές της "Νέας Σχολής".
    Το 1886 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή Τραγούδια της Πατρίδος μου στη δημοτική γλώσσα, η οποία εναρμονίζεται απόλυτα με το κλίμα τηςΝέας Αθηναϊκής Σχολής. Το 1887 παντρεύτηκε τη συμπατριώτισσά του Μαρία Βάλβη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, μεταξύ των οποίων και οΛέανδρος Παλαμάς. το 1889 δημοσιεύτηκε ο Ύμνος εις την Αθηνάν, αφιερωμένος στη γυναίκα του, για τον οποίο βραβεύτηκε στον Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό την ίδια χρονιά. Ένδειξη της καθιέρωσής του ως ποιητή ήταν η ανάθεση της σύνθεσης του Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων, το 1896. Το 1898, μετά το θάνατο του γιου του Άλκη σε ηλικία τεσσάρων ετών, δημοσίευσε την ποιητική σύνθεση "Ο Τάφος". Το 1897 διορίστηκε γραμματέας στοΠανεπιστήμιο Αθηνών, απ' όπου αποχώρησε το 1928. Από την ίδια χρονιά (1897) άρχισε να δημοσιεύει τις σημαντικότερες ποιητικές του συλλογές και συνθέσεις, όπως οι "Ίαμβοι και Ανάπαιστοι" (1897), "Ασάλευτη Ζωή" (1904), "ο Δωδεκάλογος του Γύφτου" (1907), "Η Φλογέρα του Βασιλιά" (1910). Το 1918 του απονεμήθηκε το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ από το 1926 αποτέλεσε βασικό μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών, της οποίας έγινε πρόεδρος το 1930.
    Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Κωστής Παλαμάς μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους διανοούμενους ολόκληρου του κόσμου, με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.
    Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά το θάνατο της συζύγου του (τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση). Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές και χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.
    Η οικία του Παλαμά στην Πάτρα σώζεται ως σήμερα στην οδό Κορίνθου 241. Τρία χρόνια πριν τη γέννηση του Παλαμά στο ίδιο σπίτι γεννήθηκε η μεγάλη Ιταλίδα πεζογράφος Ματθίλδη Σεράο.[2]
    • Ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 14 φορές (1926, 1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938 και 1940).[3] Ανάμεσα σε αυτούς που πρότειναν τον Παλαμά για το βραβείο υπήρξε και ο νικητής του 1916 Καρλ Γκούσταφ Βέρνερ φον Χάιντενσταμ, ο οποίος πρότεινε τον Παλαμά τρεις φορές (1928, 1930 και 1935).[4]
    • Σήμερα "τιμής ένεκεν" φέρεται αφιερωμένη στο όνομά του μεγάλη αίθουσα εκθέσεων του πολυχώρου Τεχνόπολις στην Αθήνα.


     ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 

    Ποιητικό έργο

    • Τραγούδια της πατρίδος μου (1886)
    • Ύμνος εις την Αθηνάν (1889)
    • Τα μάτια της ψυχής μου (1892)
    • Ίαμβοι και ανάπαιστοι (1897)
    • Ο Τάφος (1898)
    • Οι χαιρετισμοί της Ηλιογέννητης (1900)
    • Η ασάλευτη ζωή (1904)
    • Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (1907)
    • Η φλογέρα του Βασιλιά (1910)
    • Οι καημοί της λιμνοθάλασσας (1912)
    • Σατιρικά Γυμνάσματα (1912)
    • Η πολιτεία και η μοναξιά (1912)
    • Βωμοί (1915)
    • Τα παράκαιρα (1919)
    • Τα δεκατετράστιχα (1919)
    • Οι πεντασύλλαβοι και Τα παθητικά κρυφομιλήματα- Οι λύκοι- Δυο λουλούδια από τα ξένα (1925)
    • Δειλοί και σκληροί στίχοι (1928)
    • Ο κύκλος των τετράστιχων (1929)
    • Περάσματα και χαιρετισμοί (1931)
    • Οι νύχτες του Φήμιου (1935)
    • Βραδινή φωτιά (1944, μεταθανάτια έκδοση επιμελημένη από τον γιό του Λέανδρο)
    • Η Κασσιανή

    Πεζογραφικό έργο

    • «Ο θάνατος του παλικαριού», 1901
    • «Διηγήματα», 1920

    Διηγήματα

    • Θάνατος παληκαριού, διήγημα, (1901)
    • Διηγήματα, 1920

    Θέατρο

    • Τρισεύγενη, δράμα (1903).

    Κριτική-Δοκίμιο

    Ήταν ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες κριτικούς. Σε αυτόν οφείλεται η επανεκτίμηση του έργου των Ανδρέα ΚάλβουΔιονύσιου Σολωμού, της Επτανησιακής Σχολής εν γένει, του Κώστα Κρυστάλλη και άλλων.
    • "Το έργο του Κρυστάλλη" (1894),
    • "Σολωμός Η ζωή και το έργο του" (1901)
    • "Γράμματα" (2 τόμοι, 1904 - 1907)
    • "Ηρωικά πρόσωπα και κείμενα" (1911)
    • "Τα πρώτα κριτικά" (1913)
    • "Αριστοτέλης Βαλαωρίτης" (1914)
    • "Βιζυηνός και Κρυστάλλης" (1916)
    • "Ιούλιος Τυπάλδος" (1916)
    • "Πως τραγουδούμε τον θάνατο της κόρης" (1918)
    • "Πεζοί δρόμοι" (3 τόμοι 1929 - 1933)
    • "Ο Γκαίτε στην Ελλάδα" (1932)
    • "Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου" (1933)
    • "Η ποιητική μου" (1933)
    • "Πεζοί δρόμοι. Κάποιων νεκρών η ζωή" (1934)
    • "Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου" 2ος τόμος (1940).

    Μεταφράσεις

    • "Β΄Ολυμπιόνικος" του Πινδάρου εφημ.΄΄Εστία΄΄, 1896
    • "ΙΔ΄Ολυμπιόνικος" Πινδάρου, εφημ. ΄΄Ακρόπολις΄΄, 1896
    • "Πρόας ο Νικίου" υπό Αντρέ Λωρί, έκδοση Διάπλασης των Παίδων, 1898.
    • "Η Ελένη της Σπάρτης" του Αιμ. Βεράβεν 1906.

    Σημειώνεται ότι πρώτα έργα του Κωστή Παλαμά που μεταφράστηκαν στην αγγλική γλώσσα ήταν "Η ασάλευτη ζωή", "Η τρισεύγενη", ο "Θάνατος παληκαριού" και ακολούθησαν άλλα. Στη δε γαλλική γλώσσα πρώτα ήταν "Ο τάφος", "Ο Δωδεκάλογος του γύφτου", ο "Θάνατος παλληκαριού" κ.ά., ενώ πλείστα αποσπάσματα άλλων συλλογών μεταφράστηκαν σε διάφορες άλλες γλώσσες όπως στη γερμανική, ιταλική, ισπανική αραβική και τουρκική γλώσσα.

    Διακρίσεις

    • Ανακήρυξή του σε κορυφαίο πεζογράφο και έναν από τους τρεις κορυφαίους ποιητές όλων των εποχών.
    • Δημιουργία μουσείου με το όνομά του.
    • Δημιουργία ιδρύματος με το όνομά του.
    • Βράβευση του με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών το 1925 από την ακαδημία Αθηνών της οποίας διορίστηκε
    μέλος το 1926, ενώ εξελέγη πρόεδρός της το 1930.
  • Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

    AΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ-online.gr: Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Άγγελου Γέροντα (α...

    AΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ-online.gr: Παρουσίαση του νέου βιβλίου του Άγγελου Γέροντα (α...: Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013, 8:00 μμ Βιβλιοπωλείο art bar Ποιήματα & Εγκλήματα  Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι (60 μέτρα από το ...

    Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

    Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

    Η Ιωάννα Καλοδίκη ζωγράφος με πλούσιο έργο με 60 συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις εικαστικών

    Εχει τελειώσει την Σχολή Σχεδίου Ζωγραφικής Α.Β.C. DΕ ΡΑRΙS Καθηγήτρια Μαρίνα Λαμπράκη- Πλάκα, Στένη Παπαδάκη, Τάκη Σιδέρη. Είναι μέλος του Ομίλου UNESCO Πειραιώς και Νήσων. Πήρε μέρος σε Πανελλαδικές Εκθέσεις Εικαστικών Τεχνών (Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός στις Εκθέσεις Κ'Η'Κ'Θ'Λ). Με έπαινο.
    Έχει πάρει μέρος σε 60 ομαδικές Εκθέσεις Ζωγραφικής του Ομίλου UNESCO Νομού Πειραιώς και Νήσων και σε πολλές άλλες, όπως στο Δήμο Καντάνου Κρήτης, Κλαδί Ελιάς, Ημερολόγιο 2010-2011-2012 του Ομίλου UNESCO Πειραιά.
    Ομαδική Έκθεση ΠΟΛΚΕΟΑ η αέναη πτήση. Ομαδική έκθεση με την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Επιστημόνων Καλλιτεχνών Λογοτεχνών (Ελληνο-γαλλικός Σύνδεσμος).
    Με βραβείο. Συμμετοχή Συλλόγου Φλόγας. 
    Έχει πάρει μέρος στο Διαγωνισμό DIELPIS FORMULA 1 με το έργο προσφορά, για τα παιδιά με καρκίνο.
    Έχει προσφέρει έργα της για φιλανθρωπικούς σκοπούς Φλόγα στο Εργαστήρι Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. 
    Τηλ.: 210-8819911, 6979 344955

    Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

    ΔΙΕΘΝΕΣ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΟ ΠΑΤΡΙΚΙΟ



    Στον εξαιρετικά σημαντικό Έλληνα ποιητή Τίτο Πατρίκιο απονεμήθηκε το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου το ιταλικό βραβείο ποίησης LericiPea, για τη συνολική προσφορά του και την αναγνώριση της σημαντικής θέσης του στον χώρο της σύγχρονης ευρωπαϊκής ποίησης.Πρόκειται για ένα από τα πλέον σημαντικά βραβεία που απονέμονται στην Ιταλία με διεθνή χαρακτήρα, σε προσωπικότητες που «ενισχύουν, προωθούν και διαδίδουν την ποίηση» εδώ και 60 χρόνια.
    Ο Τίτος Πατρίκιος είναι άλλωστε αρκετά γνωστός στην Ιταλία, ενώ είναι προσωπικός φίλος του νυν Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, τα τελευταία 40 χρόνια.

    [επιμέλεια: Σ.Π.]

    ___________________
    *από το: diastixo.gr

    Η ξηρασία αφάνισε τον Μυκηναϊκό πολιτισμό

    01/10/2013



    Μια παρατεταμένη ξηρασία που διήρκεσε 300 χρόνια αφάνισε τους πολιτισμούς που άνθιζαν στην Ανατολική Μεσόγειο το 1.300 π.Χ., σύμφωνα με Γάλλους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Paul Sabatier στην Τουλούζη.

    Την Ύστερη Εποχής του Χαλκού ισχυροί πολιτισμοί άνθιζαν σε περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Συρία, η Τουρκία, το Ισραήλ και η Παλαιστίνη, ωστόσο το 1.200 π. Χ. κατέρρευσαν ξαφνικά.
    Η αυτοκρατορία των Χετταίων της Ανατολίας ξεκίνησε να καταρρέει περίπου το 3.300 π. Χ.. Την ίδια περίοδο η αυτοκρατορία των Αιγυπτίων δεχόταν εισβολή από τους «Λαούς της Θάλασσας», ενώ ο αρχαίος Μυκηναϊκός πολιτισμός αφανιζόταν. Τα 400 χρόνια που ακολούθησαν οι αρχαίες πόλεις καταστρέφονταν και δεν ανοικοδομούνταν.
    Στο παρελθόν οι αρχαιολόγοι απέδιδαν την κατάρρευση σε οικονομικά αίτια, ωστόσο η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PLoS One υποστηρίζει ότι η παρατεταμένη ξηρασία που έφερε πείνα και πολέμους βρίσκεται πίσω από τον αφανισμό των πολισμών της Ανατολικής Μεσογείου.
    Για τις ανάγκες της έρευνας οι επιστήμονες ανέλυσαν ιζήματα και κόκκους γύρης από ένα σύμπλεγμα αρχαίων λιμνών στη Λάρνακα της Κύπρου.
    Βάσει των στοιχείων που συνέλεξαν κατάφεραν να συνθέσουν τις κλιματολογικές συνθήκες της εποχής και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το 3.200 π.Χ. ξεκίνησε μια μεγάλη ξηρασία που διήρκεσε 300 χρόνια.
    Οι αλλαγές στα ισότοπα άνθρακα και τη χλωρίδα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι τέσσερις λίμνες ήταν κάποτε λιμάνι, στην καρδιά των εμπορικών δρόμων της περιοχής, που σταδιακά περικλείστηκε από την ξηρά λόγω της ξηρασίας.
    «Οι κλιματικές αλλαγές κατέστρεψαν τις καλλιέργειες και έφεραν θανάτους και πείνα, παράγοντες που επέσπευσαν την κοινωνικο-οικονομική κρίση και οδήγησαν τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου και της νοτιοδυτικής Ασίας στα τέλη της Ύστερης Περιόδου του Χαλκού σε μεταναστεύσεις», επισημαίνεται στη μελέτη.
    Άλλοι επιστήμονες έχουν εντοπίσει στοιχεία που καταδεικνύουν κλιματικές αλλαγές στην επιφάνεια της θάλασσας που συνοδεύονταν με παράλληλη πτώση της θερμοκρασίας κατά δυο βαθμούς Κελσίου στο βόρειο ημισφαίριο.
    Τα αίτια των κλιματικών μεταβολών παραμένουν ακόμα και σήμερα ανεξιχνίαστα, αν και ορισμένοι επιστήμονες αποδίδουν το φαινόμενο σε αυξημένη ηλιακή δραστηριότητα η οποία μετέβαλε τους αεροχειμάρρους στο Βόρειο Ατλαντικό, κάτι που ψύχρανε τους ωκεανούς και μείωσε τις βροχοπτώσεις, προκαλώντας παρατεταμένη ξηρασία.

    Ανάλογο κλιματικό φαινόμενο εκτιμάται ότι σημειώθηκε και τον Μεσαίωνα.
    Σύμφωνα με τον Δρ. Lee Drake από το πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού, ο οποίος έχει διεξάγει ξεχωριστή μελέτη για τη Μεσόγειο, η νέα έρευνα μπορεί να εξηγήσει πώς οι «Λαοί των Θαλασσών» κατάφεραν να εισβάλλουν στην ξηρά.
    Μάλιστα η έρευνα που είχε διεξήγαγε ο ίδιος παλαιότερα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πτώση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της θάλασσας στη Μεσόγειο συνέπεφτε χρονικά με την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, η οποία ονομάστηκε και «σκοτεινή εποχή».


    _______________
    Πηγή: econews

    Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

    Βλέπει ο Θεός το Αϊβαλί...

    Γράφει η Μαρία Μπερτσουκλή : 

    Όταν ξεκινάς το ταξίδι σου για πρώτη φορά από τη προβλήτα της Μυτιλήνης για τα απέναντι παράλια, τα συναισθήματα είναι σίγουρα ανάμεικτα. Το μέρος που πρόκειται να πας, σου είναι εξαιρετικά οικείο, μια εικόνα γνώριμη. Είναι εκείνη η στεριά που αντικρίζεις όταν τραβάς το βλέμμα σου καθημερινά στη θάλασσα, στο δρόμο προς το Πανεπιστήμιο ή στη βραδινή βόλτα στο λιμάνι της πόλης. Σαν βγεις πια στον πηγεμό για τη γη της Μικρασίας, βρίσκεις το δρόμο ανεμπόδιστο και ανοιχτό. Δε στέκεσαι σε αυτά που χωρίζουν τους δύο λαούς αλλά σε όσα τους ενώνουν. Ωστόσο, μπορεί να έχουν περάσει τρεις γενιές από τότε που η γη αυτή ήταν Ελληνική και μπορεί η καταγωγή σου να μην είναι από τις «χαμένες πατρίδες», όμως θελημένα ή μη λίγο πριν ταξιδέψεις προς τα εκεί, λίγο μετά ή και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, έχεις φέρει στο νου σου τον ανατολίτικο σκοπό, το Σμυρναίικο λυπητερό αργό τραγούδι.

    Από την όμορφη Μυτιλήνη μπορείς εύκολα να βρεθείς στο γραφικό Αϊβαλί. Το όνομα του γνωστό, νοσταλγικό και χιλιοτραγουδισμένο. Όμως λίγοι πραγματικά γνωρίζουν ότι αυτό το μικρό μέρος υπήρξε κάποτε ένα από τα σπουδαιότερα οικονομικά και πολιτιστικά κέντρα του υπόδουλου Ελληνισμού, το δεύτερο μετά τη Σμύρνη στη Μικρά Ασία. Οι Κυδωνίες λοιπόν, όπως είναι η ελληνική ονομασία του, βρίσκονται στην είσοδο του Αδραμυττηνού κόλπου, σε απόσταση 25 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας της Λέσβου. Το πέρασμα των κατοίκων του νησιού στο Αϊβαλί, είναι μια αγαπημένη συνήθεια και η σχέση αυτή μετράει αιώνες.

    Αυτό που περιγράφουν οι περισσότεροι ταξιδιώτες όταν επιστρέφουν, είναι η γλυκόπικρη γεύση που τους μένει και ένα σφίξιμο στη καρδιά ύστερα από την επαφή τους με αυτόν τον ιδιαίτερο τόπο. Η πόλη αναπτύσσεται κατά μήκος της παραλίας και προς τον λόφο ενώ στο κέντρο της είναι η Πλατεία Μεϊντανί, που συνορεύει με τα Μεγάλα Καφενεία στον Γιαλό του Αγγελή και το εμπορικό κέντρο.

    Το Αϊβαλί ανήκει στις αλησμόνητες πατρίδες. Περπατώντας στα σοκάκια του, αντιλαμβάνεσαι εύκολα το ελληνικό στοιχείο που είναι διάχυτο παντού ενώ σίγουρα θα συναντήσεις κάποιον που με λαχτάρα θα έρθει προς το μέρος σου να σου μιλήσει ελληνικά.
    Πολλοί θα πουν ότι πλέον το Αϊβαλί δεν θυμίζει σε τίποτα το ένδοξο παρελθόν του. Η αλήθεια είναι ότι αν επιθυμείς να πάρεις μια γερή δόση και άρωμα ανατολής με την πολυχρωμία, την πολυτέλεια και τα μεθυστικά αρώματα τότε σίγουρα το Αϊβαλί δεν θα ανταποκριθεί πλήρως στις προσδοκίες σου. Ο τόπος είναι σήμερα λαϊκός, απλός χωρίς χλιδή και κοσμικότητες. Θυμίζει πολλές φορές παραγκούπολη, με τα πολύ φτωχικά σπίτια, το δαιδαλώδη τρόπο δόμησης και τους κακοφτιαγμένους δρόμους.

    Κάθε σου βήμα σε πείθει ότι βρίσκεσαι στην Τουρκία, με την εικόνα του Κεμάλ να δεσπόζει σχεδόν παντού, ενώ τουρκικές σημαίες κυματίζουν σε κάθε δημόσιο κτήριο, δρόμο και σπίτι. Ωστόσο η αγορά και το μεγάλο παζάρι, χαρακτηριστικά κάθε ανατολίτικου λαού, μαγνητίζει τους ανθρώπους όλων των ηλικιών και δύσκολα αντιστέκεσαι στο να κάνεις μία βόλτα ανάμεσα στο πάγκους.
    Οι Μυτιληνιοί μάλιστα έρχονται τακτικά για βόλτα και οικονομικές αγορές κάθε Πέμπτη στο μεγάλο παζάρι και στο μικρότερο το Σάββατο όπου μπορεί κανείς να βρει ότι μπορεί να βάλει ο νους του. Από ρούχα, υποδήματα και χρυσαφικά, μέχρι χειροποίητα σαπούνια, φρούτα, λαχανικά και μπαχαρικά σε πολύ καλές τιμές. Στα στενά και τους δρόμους γύρω από την αγορά όπου στήνουν τις πραμάτειες τους οι έμποροι και οι γυρολόγοι, επικρατεί κυριολεκτικά το αδιαχώρητο. Περιπλανώμενος κανείς ανάμεσα από εμπορικά μαγαζάκια, υπαίθριους καφενέδες και παλιές εκκλησίες, σημερινά τζαμιά, ο χρόνος κυλάει αργά σε αυτό το μέρος όπου παρελθόν και παρόν σμίγουν.

    Το Αϊβαλί του Κόντογλου και του Βενέζη...

    Η μεγάλη ακμή της πόλης να τοποθετείται μετά το 1773 με τα προνόμια που παραχωρήθηκαν τότε στους χριστιανούς κατοίκους της πόλης από την οθωμανική διοίκηση. Εκείνη την εποχή οικοδομήθηκε νοσοκομείο και βρεφοκομείο, πολιτιστικά μνημεία, όπως ο μεγαλοπρεπής ναός της Παναγίας των Ορφανών, αλλά και ένα από τα αξιολογότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του τουρκοκρατούμενου Ελληνισμού, η Ελληνική σχολή με την πλούσια βιβλιοθήκη της, που αργότερα πήρε το χαρακτήρα ανώτερης σχολής και ονομάστηκε Ακαδημία των Κυδωνιών.
    «Σε αυτήν την παραλία της Αιολίδας υπάρχει ένα σχολείο στο οποίο οι μαθητές μαθαίνουν να διαβάζουν Όμηρο και Θουκυδίδη...»γράφει στα 1809 ο Γάλλος Choiseuil-Gouffier αναφερόμενος στο σχολείο του Αϊβαλιού, τη φημισμένη Ακαδημία των Κυδωνιών.
    Έτσι το Αιβαλί λίγο πριν την ελληνική επανάσταση αποτελούσε σημαντικό οικονομικό και όχι μόνο κέντρο ενώ μετρούσε 30.000 Έλληνες σε πληθυσμό. Στις 2 Ιουνίου του 1821 το Αιβαλί καταστράφηκε από τουρκικό στρατό ως αντίποινα για την πυρπόληση τουρκικού δίκροτου στην Ερεσό της Λέσβου. Όσοι κάτοικοι σώθηκαν, κατέφυγαν σε άλλα νησιά, κυρίως στα Ψαρά αλλά και στην Πελοπόννησο όπου έλαβαν μέρος στον επαναστατικό αγώνα. Αργότερα το 1827 με την επιστροφή των προσφύγων άρχισε η ανοικοδόμηση της πόλης και παρουσιάστηκε ξανά σταδιακή αύξηση του πληθυσμού και ανάπτυξη της ναυτιλιακής δραστηριότητας του εμπορίου, της βιοτεχνίας, με την ταυτόχρονη ανάπτυξη του πολιτισμού που οδήγησε στη δημιουργία μιας έντονης πνευματικής ζωής στην πόλη. Χαρακτηριστικός είναι ο μεγάλος αριθμός λογίων και ανώτερων κληρικών με καταγωγή από τις Κυδωνίες, γνωστότεροι από τους οποίους είναι οι λογοτέχνες Φώτης Κόντογλου, Ηλίας Βενέζης και Στρατής Δούκας.

    1922...

    Σήμερα για εμάς είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε τη φρίκη και τον πόνο, μερικά μόνο από τα συναισθήματα που ένιωσαν οι άνθρωποι εκείνες τις δύσκολες ημέρες της καταστροφής της Σμύρνης και της ανταλλαγής των πληθυσμών που ακολούθησε, όπου μέσα σε μια στιγμή έχασαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που προηγήθηκαν χαρακτηρίζονται από αντιπαραθέσεις και διώξεις του μικρασιατικού Ελληνισμού. Το Αϊβαλί πέρασε και πάλι σε ελληνικά χέρια μετά την κατάληψη της πόλης από τον ελληνικό στρατό το 1919 και με την επιστροφή των εκτοπισμένων ενώ άρχισε και η σταδιακή ανασυγκρότηση της πόλης που όμως κράτησε για λίγο. Στις 29 Αυγούστου 1922 μπήκαν στην πόλη τα πρώτα τουρκικά στρατιωτικά τμήματα, που ενισχύθηκαν στις 6 Σεπτεμβρίου. Οι μαρτυρίες είναι ανατριχιαστικές και σας τις μεταφέρω όπως ακριβώς τις βρήκα στο βιβλίο «Μικρασία, Χαίρε» του Ηλία Βενέζη:
    «Στις 6 Σεπτ 1922 τα πρώτα τμήματα του τουρκικού στρατού ήλθαν από τη Σμύρνη για να καταλάβουν το Αίβαλή. Το ίδιο βράδυ κηρύχτηκε ό στρατιωτικός νόμος. Ύστερα βγήκε ή φοβερή διαταγή: "Να παρουσιασθούν όλοι οι άνδρες από 18-45χρονών". Τους μάζεψαν, τους δέσαν, τους μεταφέρανε έξω από την πόλη καί τους σκότωσαν στα μεταλλεία του Φρένελι και στις χαράδρες. Από αυτή την ομαδική στρατολογία καί σφαγή είχαν εξαιρέσει τα σινάφια: τους επαγγελματίες, τους φουρναραίους, τους χτίστες, τους μαραγκούς. Αυτούς τους πήγαν σ'ένα λόφο λεγόμενο "Μπογιά" καί τους σκότωσαν με τσεκούρια. Ένας μόνο γλύτωσε καί είπε το τι έγινε. Τέλος πιάσαν τον Δεσπότη καί τους παπάδες. Ήμουν με την προτελευταία αποστολή σκλάβων πού οι Τούρκοι όδηγούσανε στο εσωτερικό της Ανατολής. Γυμνοί, πεινασμένοι, διψασμένοι, καταματωμένοι, είχαμε φθάσει στην Πέργαμο. Μας ρίξαν σε μιαν αποθήκη. Την άλλη μέρα άνοιξε ή πόρτα καί μπήκε ένα νέο κοπάδι σκλάβων»
    Από το βιβλίο του ακαδημαικού Ηλία Βενέζη «Μικρασία, Χαίρε» (έκδ. Εστίας)

    Βίοι Παράλληλοι...


    Κατά τη βόλτα σου στο Αϊβαλί είναι πολύ πιθανό να συναντήσεις ανθρώπους να μιλούν σπαστά ελληνικά και να σου λένε με λαχτάρα πράγματα για την Κρήτη. Η ιστορία τους μεγάλη. Στις Κυδωνίες μετά την καταστροφή, κατά την ανταλλαγή πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν Τούρκοι από τη Λέσβο, την Κρήτη και τη Μακεδονία. Υπάρχουν πλήθος από προσωπικές μαρτυρίες υπεργήρων Ελλήνων από το Αϊβαλί και Τουρκοκρητικών από το Ρέθυμνο, που σήμερα ζουν στο Αϊβαλί και τα Μοσχονήσια με συγκλονιστικές καταθέσεις μνήμης για εκείνη την εποχή, 90 χρόνια μετά την ανταλλαγή. Οι Μουσουλμάνοι πρόσφυγες Κρήτες και απόγονοί τους στο Αιβαλί του σήμερα μιλάνε και τραγουδάνε την Κρήτη κι ας μην την γνώρισαν παρά μόνο από τις ιστορίες των παππούδων τους.

    Εικόνα 1: Η πρώτη άποψη της πόλης, το σημείο που αράζει το καραβάκι. Αριστερά είναι το τελωνείο.
    Εικόνα 1: Η πρώτη άποψη της πόλης, το σημείο που αράζει το καραβάκι. Αριστερά είναι το τελωνείο.

    Εικόνα 2: Στη προκυμαία τα παλιά ελληνικά καφενεία, με το γωνιακό του «Κανέλλου» και το μεσαίο το Δημαρχείο του Αϊβαλιού.
    Εικόνα 2: Στη προκυμαία τα παλιά ελληνικά καφενεία, με το γωνιακό του «Κανέλλου» και το μεσαίο το Δημαρχείο του Αϊβαλιού.

    Εικόνα 3: Σε όλα τα δημόσια κτήρια της πόλης, στους δρόμους ακόμα και σε πολλά σπίτια υπάρχουν τουρκικές σημαίες.
    Εικόνα 3: Σε όλα τα δημόσια κτήρια της πόλης, στους δρόμους ακόμα και σε πολλά σπίτια υπάρχουν τουρκικές σημαίες.

    Εικόνα 4: Στους δρόμους της πόλης συναντάς ακόμα λούστρους.  Εικόνες που θυμίζουν την Αθήνα μιας άλλης εποχής.
    Εικόνα 4: Στους δρόμους της πόλης συναντάς ακόμα λούστρους. Εικόνες που θυμίζουν την Αθήνα μιας άλλης εποχής.

    Εικόνα 5: Το σπίτι του Ηλία Βενέζη, στο Αϊβαλί.
    Εικόνα 5: Το σπίτι του Ηλία Βενέζη, στο Αϊβαλί.

    Εικόνα 6: Παλιά φωτογραφία του Αϊβαλίου από το βιβλίο «Το χρονικό των δέκα ημερών-Αιβαλί 1922» της Αγάπης Μολυβιάτη Βενέζη.
    Εικόνα 6: Παλιά φωτογραφία του Αϊβαλίου από το βιβλίο «Το χρονικό των δέκα ημερών-Αιβαλί 1922» της Αγάπης Μολυβιάτη Βενέζη.

    Πηγές αλλά και ενδιαφέροντα άρθρα και αποσπάσματα για το Αϊβαλί:

    http://www.capital.gr/tools/view_printer.asp?ID=802231
    http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=367143
    http://el.wikipedia.org/wiki/Αϊβαλί
    http://books.matia.gr/logotechnika-vivlia/elliniki-logotechnia/to-aivali-i-patrida-mou-tou-foti-kontoglou.html
    Φώτης Κόντογλου: Το Αϊβαλί η Πατρίδα μου
    Ηλία Βενέζης: Μικρασία, Χαίρε

    _______
    Το συνοδευτικό οπτικό υλικό του παρόντος άρθρου αποτελεί επιλογή του συντάκτη και εκτός όπου αναφέρεται διαφορετικά αποτελεί πρωτότυπο υλικό ή με συμβατή άδεια χρήσης που διέπει το κείμενο και τη δικτυακή πύλη.
    Επιπλέον φωτό από Commons-Fronobulax , P.Agiakatsikas , Michael Kalafatas


    _______________________________

    Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

    Μια δεύτερη ανά-γνωση από την οθόνη του υπολογιστή σας - "Έγκλημα και τιμωρία" (Ντοστογιέφσκι)

    Συγγραφέας:  | Κατηγορία: ΚΛΑΣΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ


    Ξεκινώντας από ένα έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, στο πρόσωπο του θύτη, που είναι συγχρόνως και θύμα, προβάλλει την υπαρξιακή του αγωνία σε έναν κόσμο ζοφερό. Με το «Έγκλημα και τιμωρία» ο συγγραφέας θέτει ενώπιόν μας το υπαρξιακό πρόβλημα: Ο φοιτητής Ρασκόλνικωφ, που έγινε δολοφόνος διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλοντάς την, προβληματίζεται αν σε τελευταία ανάλυση είναι ο ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που όσοι κάνουν τους πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο…
     Η ψυχολογική ανάλυση του ήρωα από το μεγάλο Ρώσο συγγραφέα δίνει στο έργο βάθος και ο προβληματισμός του το καθιστά διαχρονικό. Δίκαια θεωρείται ένα από τα μεγάλα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και διδάσκεται σε πολλές σχολές Ψυχολογίας πανεπιστημίων του σύγχρονου κόσμου.
    εγκλημα και τιμωρια ΝτοστογιεφσκιΈγκλημα και τιμωρία
    (Μυθιστόρημα)
    Συγγραφέας: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
    Έτος πρώτης έκδοσης: 1866
    Μέγεθος: 456 σελ. / 4Mb
    Μορφή: pdf
    Έγκλημα και τιμωρία

    Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

    Ελένη Καρασαββίδου "Λογοτεχνία και ετερότητα - η περίπτωση του εθνοτικά άλλου

      Για την βιβλιοπαρουσίαση  
      γράφει η Ρούλα Σκούταρη


    Η Ελένη Καρασαββίδου μας είναι ιδιαίτερα γνωστή για την κοινωνική και πολιτική της δράση καθώς και για την ποιητική της δημιουργία.
    Όμως, εκτός από αυτά, χτίζει και δημιουργεί και ένα εξαίρετο επιστημονικό έργο.
    Ο λόγος τώρα για την επιστημονική της μονογραφία, που έχει κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Ύφος. 
     Η μονογραφία αυτή έχει τίτλο "ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΤΙΚΑ ΑΛΛΟΥ / ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΑΤΡΙΔΑ / ΜΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ - ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ".
    Στα πλαίσια αυτής της μονογραφίας, η Ελένη μας εισάγει στον κόσμο της λογοτεχνίας που γράφεται από ή για πρόσφυγες ή μετανάστες και στην οπτική των ανθρώπων αυτών για την παλιά και τη νέα πατρίδα.
    Σε πρώτη φάση, αιτιολογεί την σχετική έρευνα και δίνει τη σχέση της διαπολιτισμικότητας και της λογοτεχνίας. Ακολουθεί η μεθοδολογία της ανάλυσης, η ανάλυση των κειμένων, τα ευρήματα και τα συμπεράσματα.
    Πρόκειται πραγματικά για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εργασία μέσα από την οποία μπορούμε να δούμε και να διαπιστώσουμε πως προσεγγίζεται το φαινόμενο της διαπολιτισμικότητας από τη λογοτεχνία.
    Πως αλλάζουν οι αφηγήσεις όταν αλλάζουν και τα πρόσωπα που αφηγούνται, ποια είναι η στάση παλαιότερων και νεώτερων γενιών και πως μέσα από όλα αυτά, η ίδια η λογοτεχνία μπορεί να παίξει τον δικό της ρόλο στην αφύπνιση συνειδήσεων και στην αποδοχή του εθνοτικά άλλου.
    Ένα πολύ σημαντικό έργο, μια σοβαρότατη επιστημονική δουλειά. Όσο για την Ελένη μας, ας είναι πάντα καλά, πάντα δημιουργική και δραστήρια, πάντα ζωντανή και πνευματώδης.

    Ελένη Καρασαββίδου
    Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Σπούδασε παιδαγωγικά και κατόπιν ΜΜΕ στο ΑΠΘ. Επίσης, με υποτροφία του Πανεπιστημίου του Nottigham, "Πολιτισμική Κοινωνιολογία" και ολοκληρώνει τώρα το 2ο μεταπτυχιακό της στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ. Τιμήθηκε με υποτροφία επίδοσης από τα Ιδρύματα Κρατικών Υποτροφιών κι έχει συμμετοχή σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Έχει γράψει τέσσερα βιβλία και πολλά άρθρα και δοκίμια. Συμμετέχει έμπρακτα σε πολιτικούς φορείς διεθνώς και σε κοινωνικά κινήματα. Συνδημιουργός του διαδικτυακού τόπου http://www.agitprop.gr/

    Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

    George Orwell: «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος, όχι ζωντανός»

    George-Orwell

    Στις 25 Ιουνίου του 1903, γεννήθηκε ο μεγάλος συγγραφέας και δημοσιογράφος Eric Arthur Blair, γνωστός ως George Orwell. Τα δύο όψιμα και γνωστότερα έργα του, η πολιτική σάτιρα «Φάρμα των Ζώων» και το «1984», έχουν προκαλέσει πολλές και επίμονες συζητήσεις γύρω από τα πολιτικά πιστεύω του Βρετανού συγγραφέα, αδικώντας συχνά την ευρύτερη σημασία του έργου του.
    Ο Eric Arthur Blair, γεννήθηκε στην τότε αποικιακή κτήση της Βρετανίας, Βεγγάλη της Ινδίας, όπου δεν έμεινε πολύ καθώς η μητέρα του τον πήγε στην Αγγλία σε ηλικία ενός έτους. Από το 1917 έως το 1921, παίρνοντας υποτροφία, φοιτά το κολέγιο του Ήτον. Μετά το τέλος των σπουδών του, ο Eric υπηρέτησε ως μέλος της Αυτοκρατορικής Αστυνομίας Ινδιών στη Βιρμανία όπου εμπνεύστηκε το πρώτο του μυθιστόρημα «Burmese days» (1934) και δοκίμια όπως τα «A Hanging» και «Shooting an Elephant».
    Ο Eric Arthur Blair αλλάζει το όνομα του σε George Orwell, μετά την παραίτησή του από το βασιλικό Αστυνομικό Σώμα, λόγω διαφωνίας με την ιμπεριαλιστική πολική της βρετανικής αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια ζει για ένα διάστημα στο Παρίσι και στο Λονδίνο, κοντά σε φτωχούς ανθρώπους, κάποιες φορές άστεγος και ο ίδιος, κάνοντας διάφορες δουλειές. Αυτή την περίοδο της ζωής του αποτυπώνει στο «Down and Out in Paris and London» (1933).
    Λίγο μετά το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου, ο Orwell συμμετέχει εθελοντικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή εναντίον των Ισπανών Εθνικιστών. Ως υποστηρικτής του Ανεξάρτητου Δημοκρατικού Κόμματος, τάχθηκε στο πλευρό του αδελφού ισπανικού επαναστατικού (μαρξιστικού) Κόμματος POUM, με το οποίο πολέμησε ως πεζικάριος. Ο Orwell τραυματίστηκε στον λαιμό, το 1937, και μαζί με την γυναίκα του εγκατέλειψαν την Ισπανία όταν κατηγορήθηκαν ως τροτσκιστές από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας.
    Οι εμπειρίες του από τον Ισπανικό Εμφύλιο καταγράφονται στο έργο του «Homage to Catalonia», στο οποίο εκφράζει τον θαυμασμό του για την απουσία ταξικής διάρθρωσης στις επαναστατημένες περιοχές της Ισπανίας αλλά κυρίως χαιρετά την καλοσύνη των ανθρώπων και εξαίρει «τα ξεσπάσματα του μεγαλείου της ψυχής» τους. Αντίθετα, απεικονίζει την προδοσία της επανάστασης από το κομμουνιστικό κόμμα, υποστηριζόμενο από την Σοβιετική Ένωση.
    Το 1938, εισήχθη σε σανατόριο και από τότε δεν ανάνηψε ποτέ εντελώς. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε στην Ανατολική Υπηρεσία του BBC, προσφέροντας ουσιαστικά τις υπηρεσίες του στον Βρετανικό Στρατό που προσπαθούσε να κερδίσει την στήριξη της Ινδίας και της Ανατολικής Ασίας. Το 1944 ο Orwell, τελειώνει το αξεπέραστο βιβλίο του «Η φάρμα των ζώων» που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό, ενώ η φήμη του έφτασε στο απόγειό της με το σκοτεινό, «προφητικό» «1984» (1949). Το πρώτο θεωρείται μία αλληγορία της διαφθοράς των σοσιαλιστικών ιδανικών της Ρωσικής Επανάστασης από τον Σταλινισμό, ενώ το δεύτερο ως μία προφητική ματιά στα αποτελέσματα του ολοκληρωτισμού. Στο οργουελικό κράτος υπήρχε μια ολόκληρη υπηρεσία που σκοπό είχε να αλλάζει φωτογραφίες, ντοκουμέντα, πίνακες και άλλα ιστορικά στοιχεία, με στόχο να ελέγξει τον πληθυσμό διά της πλαστογράφησης της ιστορίας.
    Ο Orwell είναι ακόμη γνωστός για τη σκέψη του ως προς τις πολιτικές επιπτώσεις της χρήσης της γλώσσας. Στο δοκίμιό του «Politics and the English Language», επικρίνει την κυριαρχία των κλισέ, της γραφειοκρατικής γλώσσας και της ακαδημαϊκής γλώσσας. Η ανησυχία του για την επίδραση της γλώσσας στην διαμόρφωση της πραγματικότητας, φανερώνεται στο 1984, με το εύρημα της γλώσσας Newspeak, η οποία περιορίζει την έκφραση ιδεών που αντιλέγουν στην επίσημη γραμμή της εξουσίας.
    Ο Orwell πέθανε την 21η Ιανουαρίου 1950, σε ηλικία 47 ετών, και θάφτηκε σύμφωνα με το αγγλικανικό τελετουργικό όπως είχε ζητήσει, όμως η επιθυμία του να μην εκδοθεί η βιογραφία του μετά τον θάνατό του δεν εκπληρώθηκε.

    Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

    Κωνσταντίνα Ρίτσου - Ζαβόλια: "Το αγόρι και το πηγάδι της μνήμης"

    Κωνσταντίνα Ρίτσου - Ζαβόλια: "Το αγόρι και το πηγάδι της μνήμης" της Κωνσταντίν...:   ΕΚΔΟΣΕΙΣ   "Το αγόρι και το πηγάδι της μνήμης" Κωνσταντίνα Ρίτσου Ιστορικό μυθιστόρημα... Εκδόσεις Ύφος, σελ. 480. ένα...


    (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)


    Βρεθήκανε πάλι στην τρομερή πόλη του Λονδίνου. Νύχτα. Πλάι στη γέφυρα του Λονδίνου. Και εκεί ο Ουάλλας, πάνω σε ένα παλούκι είδε στημένο, παραμορφωμένο από το κατράμι, το κεφάλι του. 
    - Όχι, είπε ο Ουάλλας, αυτό μ' έφερες να δω; 
    - Όχι, είπε ο Άντριου. Σε έφερα για την υπόσχεση.
    - Ποια υπόσχεση.
    - Ξέρεις, ήμουν στο δικαστήριο. Σε είδα να δίνεις το δρόμο στον Μπρους. Και αυτός είπε ναι.
    - Μα δεν μιλήσαμε, Άντριου.
    - Δεν χρειάζονται λόγια, είπε ο Άντυ.
    - Ήτανε ένα νεύμα. Δεν ξέρω αν θα το κρατήσει. Έχει συμφωνίες με τον τύραννο.
    - Σ' αυτή τη συμφωνία με εσένα έβαλε σφραγίδα που δεν τη σπάει.Ύε, κύε. Βράχηκε με το αίμα σου. Και καρποφόρησε.
    - Πώς ξέρεις;
    - Κοίτα εκεί.
    Μέσα στο σκοτάδι απέναντι, στα ριζά της γέφυρας καθόταν ένας άνθρωπος μέσα στο σκοτάδι. Ριγούσε ολόκληρος. Τον πλησίασαν και κατάλαβαν πως δεν ήταν ρίγη μα σιωπηλοί λυγμοί.
    Ολομόναχος έκλαιγε εκεί στη γέφυρα τη νύχτα του Λονδίνου.
    Και κοίταζε. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στη γέφυρα...
    Ήταν ο Ρόμπερτ Μπρους.
    Τότε ο Ουάλλας τον πλησίασε. Τον άγγιξε απαλά τον ώμο σαν δροσερή αύρα. Και του μίλησε με μια φωνή που άνθρωπος δεν την άκουσε. Ο Ρόμπερτ ένιωσε μέσα του μόνο τη συνείδηση να μιλάει στην ψυχή.
    - Μην φοβάσαι τα σκοτάδια. Η Λευτεριά, σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι, της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει.
    Τότε ο Ρόμπερτ σταμάτησε να κλαίει. Όρθωσε αποφασιστικά το βλέμμα.
    Μα ο νους του ανεμοζάλη.
    Κοιτούσε το κεφάλι.

    ........................

    Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

    Το Σάββατο 1η Ιούνη στην παραλία (λιμανάκι) της Νέας Μάκρης στο Διήμερο Αφιέρωμα Ειρήνης και Αλληλεγγύης για τα 50 χρόνια από την δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη.

    Η εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα", τιμώντας τον Γρηγόρη Λαμπράκη, Αρκάδα από την Κερασίτσα Τεγέας, κυκλοφόρησε με 16σέλιδο - Αφιέρωμα στον Αγωνιστή της Ειρήνης και της Δημοκρατίας. Θα διατίθεται δωρεάν το Σάββατο στο Διήμερο Αφιέρωμα Ειρήνης και Αλληλεγγύης για τα 50 χρόνια από την δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη.
    Διοργάνωση: Τμήμα Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Νομαρχιακή Επιτροπή Ανατ. Αττικής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Μαραθώνα. 
    Θα μιλήσει η Σοφία Σακοράφα Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Χαιρετισμό θα κάνει ο σύντροφος Πάνος Τριγάζης πρόεδρος της Επιτροπής πρωτοβουλίας για το έτος Λαμπράκη το 2013 και συγγραφέας του νέου βιβλίου του "Ο Λαμπράκης και το κίνημα Ειρήνης" που επίσης διατίθεται από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα". Θα ακολουθήσουν χαιρετισμοί από τους συντρόφους: Ηλία Χρονόπουλο Γραμματέα Νεολαίας Συνασπισμού και Φώτη Δεληβοριά Γραμματέα Δημοτικού Συμβουλίου Μαραθώνα.
    Η εκδήλωση θα συνεχιστεί με μουσικό πρόγραμμα από τον Γιώργο Καλκάνη. 
    Σας περιμένουμε για να τιμήσουμε όλοι μαζί τον μεγάλο μας ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ.

    Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

    Στο Πεδίον του Άρεως θα πραγματοποιηθεί και φέτος η 36η Γιορτή Βιβλίου, από τις 24 Μαΐου μέχρι και τις 9 Ιουνίου

    Στόχος της Γιορτής Βιβλίου είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες και, γι’ αυτό, θα συνεχιστεί για τρίτη χρονιά η προσπάθεια ενίσχυσης των βιβλιοθηκών της χώρας μας, με τη μεγάλη κοινωνική καμπάνια: «Με διάβασες; Χάρισέ με! 

    Χαρίστε ένα βιβλίο, σώστε μια βιβλιοθήκη». Φέτος θα συγκεντρωθούν βιβλία για τη δημιουργία βιβλιοθήκης στη Φολέγανδρο, καθώς και για την ενίσχυση των βιβλιοθηκών των Γυναικείων Φυλακών Θήβας και του Τμήματος Νέων της Κεντρικής Φυλακής Γυναικών Κορυδαλλού.

    Ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, στην προσπάθεια αναβάθμισης της Γιορτής, προγραμματίζει πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως έκθεση πολιτικής γελοιογραφίας, σε συνεργασία με τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, έκθεση φωτορεπορτάζ, σε συνεργασία με την Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδος, παρουσιάσεις βιβλίων, εκδηλώσεις για παιδιά, σεμινάρια αυτοματικής γραφής, προβολή ντοκιμαντέρ (ευγενική προσφορά του Αρχείου της ΕΡΤ) και ταινιών, στα πλαίσια του αφιερώματος «Bιβλία που έγιναν ταινίες» (ευγενική προσφορά του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και της Feelgood Entertainment A.E.), θεατρικές παραστάσεις- αναλόγια, κ.λ.π. 
    Για το σκοπό αυτό, θα υπάρχει ειδικός χώρος που θα φιλοξενεί τις δράσεις αυτές. Οι θεματικές ενότητες της φετινής Γιορτής είναι τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καβάφη και τα 50 χρόνια από την απονομή του Βραβείου Νόμπελ στο Γιώργο Σεφέρη (θα πραγματοποιηθούν ομιλίες και προβολή ντοκιμαντέρ).
    Η Γιορτή Βιβλίου, η οποία τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠ.ΠΟ.Τ., θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων και τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

    [επιμέλεια: Σπύρος Πιστικός]

    _____________________

    Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

    Κριστιάν Ζερβός ο Ελληνας από την Κεφαλονιά που ανακάλυψε και «εξέδωσε» τον Πάμπλο Πικάσο

    ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 


    Το ιστορικό περιοδικό «Τετράδια Τέχνης»,
    το οποίο εξέδιδε από το 1926 έως το 1960,
    ο Κεφαλλονίτης Κριστιάν Ζερβός,
    ο Ελληνας που ανακάλυψε τον
    Πάμπλο Πικάσο, αποφάσισε να
    ξανατυπώσει ο Σουηδός φιλότεχνος
    Στάφαν Αρενμπεργκ, δείχνοντας
    έμπρακτα την αγάπη και το
    θαυμασμό του για την ιστορία του περιοδικού.


    Ο Ελληνας που ανακάλυψε τον Πικάσο
    Ο Κριστιάν Ζερβός, ο οποίος διατέλεσε σημαντικό έργο στην ανάδειξη των έργων πολλών αξιόλογων καλλιτεχνών, έγινε ευρύτερα γνωστός για τους 33 τόμους που εξέδωσε, στους οποίους περιέχονται περισσότεροι από 16.000 πίνακες και σχέδιά του Πάμπλο Πικάσο.
    Το μεγαλεπήβολο αυτό εγχείρημα ολοκληρώθηκε οκτώ χρόνια μετά το θάνατο του Ζερβού, με τον τελευταίο τόμο να εκδίδεται το 1978.
    Ο Ζερβός συμπεριέλαβε στα 97 περιοδικά και στις 50 μονογραφίες που εξέδωσε, μεταξύ άλλων, τις δημιουργίες του Ελ Γκρέκο, του Μαν Ρέι, αλλά και του συμπατριώτη του Νίκο Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Για το προσωπικό του ενδιαφέρον και την ανάδειξη της Κυκλαδική Τέχνης, το Γαλλικό κράτος τον τίμησε με την δημιουργία του Μουσείου Ζερβός (MUSÉE ZERVOS).
    Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ζερβός ανέστειλε την εκδοτική του δραστηριότητα και οι εγκαταστάσεις του περιοδικού χρησιμοποιήθηκαν ως έδρα του γαλλικού αντιστασιακού Τύπου. Εκτός των άλλων, το 1936, ο Ζερβός έσωσε από το καθεστώς του Φράνκο έργα της ισπανικής πρωτοπορίας, ενώ ήταν ανάμεσα στους πρωτεργάτες της πρότασης να σταλούν στην Ελλάδα 46 έργα τέχνης με σπουδαίες υπογραφές, ως φόρος τιμής στους Ελληνες που αντιστάθηκαν γενναία κατά των Γερμανών.
    Η επανέκδοση του περιοδικού
    Ο Στάφαν Αρενμπεργκ, ο οποίος από παιδί διάβαζε και αγαπούσε τα τετράδια, τα οποία έφερνε στο σπίτι ο πατέρας του, αγόρασε τον εκδοτικό οίκο και έθεσε τις «μηχανές» ξανά σε λειτουργία. Δύο χρόνια χρειάστηκαν ώστε να προετοιμαστεί η επανέκδοση του περιοδικού, η αναζήτηση μικρογραφιών και η επαναλειτουργία της γκαλερί, την οποία παλιότερα διατηρούσε η σύζυγος του Κριστιάν, Ιβόν Μαριόν.
    Το περιοδικό κυκλοφόρησε σε δύο γλώσσες, την αγγλική και τη γαλλική, με έργα, μεταξύ άλλων, των Ελσγουορθ Κίλι, Σάρα Μόρις και Οσκαρ Νιμάγιερ. Μένοντας πιστός στην ιδεολογία και την φόρμα του κλασικού περιοδικού, ο Στάφαν πλαισίωσε τα εικαστικά κείμενα με άλλα σπουδαίων προσωπικοτήτων.
    Είναι βιώσιμη, όμως, μία έντυπη έκδοση;
    Το περιοδικό πουλάει περίπου 100 αντίτυπα το μήνα και έχει εστιάσει στην ποιότητα, καθότι δεν έχει διαφημίσεις. Ομως, οι λάτρες των τεχνών στηρίζουν την προσπάθεια του Στάφαν, ενώ έχουν ήδη παραγγείλει και 100 αντίτυπα από το βιβλίο που σχεδιάζει να τυπώσει με τη βιογραφία του Αμερικανού γλύπτη Αλεξάντερ Κάλντερ, χρησιμοποιώντας πλούσιο φωτογραφικό υλικό του φωτογράφου Χέρμπερτ Μάτερ, στο οποίο αποτυπώνονται σημαντικές πτυχές από τη ζωή του πρώτου. Εντονο ενδιαφέρον έχει επίσης εκδηλώθει και για τη συλλεκτική έκδοση του βιβλίου, η οποία κοστίζει 2.000 ευρώ.
    Η δραστηριότητα του Στάφαν Αρενμπεργκ δεν σταματάει, όμως, εδώ, καθώς έως το τέλος του χρόνου θα επανακυκλοφορήσει και τους 33 τόμους που είχε εκδώσει  ο Ζερβός με έργα του Πικάσο από το 1895 έως το 1972.
    ____________________
    O Κριστιάν Ζερβός όρθιος δίπλα στη σκάλα μαζί με τον Πάμπλο Πικάσο (καθιστός) κατά την προετοιμασία του σκηνικού για την παράσταση «4η Ιουλίου» του έργου του νομπελίστα Ρομέν Ρολάν (από «Τα Νέα»)

    Ο Κριστιάν Ζερβός
    «Τετράδια Τέχνης»
    O πρώτος από τους 33 τόμους για τον ΠΙκάσο


     ___________________



    Πηγή: Αυτός είναι ο Ελληνας από την Κεφαλονιά που ανακάλυψε και «εξέδωσε» τον Πάμπλο Πικάσο [εικόνες] | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/102509#ixzz2S4SfRgLO