~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
* από το 1988 * Τριάντα (30) xρόνια στο χώρο των εκδόσεων * στηρίζουμε τους δημιουργούς... και είμαστε δίπλα στους ανα-Γνώστες με αγάπη και σεβασμό στο βιβλίο.............. email: yfosmagazine@gmail.com
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~


"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΪΒΑΛΗ {από το 1988]

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΪΒΑΛΗ {από το 1988]
για επικοινωνία στα τηλ.: 22940 99125 & 210 8656.731 [καθημερινά 9.00 π.μ. με 9.00 μ.μ.] email:panosaivalis@gmail.com

Κάνουμε τις αγορές μας από τα καταστήματα της γειτονιάς μας

Powered By Blogger

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Μεγάλη Διαπολιτισμική Γιορτή UNICEF «Όλοι μαζί μια αγκαλιά»

ΕΚΔΗΛΩΣΗ


Γέμισε με παιδικές φωνές το 93ο Δημοτικό Σχολείο της Αθήνας στο Νέο Κόσμο στη μεγάλη γιορτή της UNICEF. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, η UNICEF και ο Δήμος Αθηναίων (Ανοιχτά Σχολεία) διοργάνωσαν την Τετάρτη 28 Ιουνίου μια μεγάλη Διαπολιτισμική Γιορτή με τη χρηματοδότηση της Πολιτικής Προστασίας και Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (European Union – Civil Protection and Humanitarian Aid).
Σύνθημα της γιορτής, που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της παγκόσμιας εκστρατείας της UNICEF Ένα Παιδί είναι Πάνω απ’ όλα Παιδί – #AChildIsAChild – ήταν «Όλοι μαζί μια αγκαλιά».

Πρόκειται για μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία της UNICEF για την προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών από όπου και αν προέρχονται, χωρίς διακρίσεις.
Η δράση αυτή έχει ως στόχο να προαγάγει την αρμονική συνύπαρξη ανάμεσα στα προσφυγόπουλα και τα ελληνόπουλα, να συμβάλει στην ομαλή κοινωνική ενσωμάτωση των πρώτων, στην προώθηση της συνεργασίας, του αλτρουισμού, του εθελοντισμού και στην καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
Το απόγευμα της Τετάρτης έμπειροι θεατρολόγοι μέσα από βιωματικές δραστηριότητες κινητοποίησαν τα παιδιά ώστε να συμμετάσχουν ενεργά με θεατρικό παιχνίδι, χορό, μουσική. Στη Διαπολιτισμική αυτή γιορτή έλαβαν μέρος ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που φιλοξενούνται σε εγκαταστάσεις που υποστηρίζει η UNICEF καθώς επίσης και ελληνόπουλα που υποδέχθηκαν τα προσφυγόπουλα με τραγούδια.
Η UNICEF ευχαριστεί θερμά τους σχεδόν 50 εθελοντές που συμμετείχαν, τις 10 οργανώσεις και φορείς που συνέβαλαν για την επιτυχία της εκδήλωσης και τα περίπου 400 παιδιά που έλαβαν μέρος.
Η UNICEF προωθεί μια σειρά προτάσεων πολιτικής για τα παιδιά που μετακινούνται:
1. Προστασία των παιδιών προσφύγων και μεταναστών, ιδιαίτερα των ασυνόδευτων παιδιών, από την εκμετάλλευση και τη βία.
2. Τερματισμό της κράτησης των παιδιών που ζητούν διεθνή προστασία ή μεταναστεύουν.
3. Διατήρηση των οικογενειών ενωμένων ως τον καλύτερο τρόπο για την προστασία των παιδιών και παροχή στα παιδιά νομικού καθεστώτος.
4. Εξασφάλιση της εκπαίδευσης όλων των παιδιών προσφύγων και μεταναστών και πρόσβαση στην υγεία και σε άλλες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
5. Άσκηση πίεσης για δράση σχετικά με τα βαθύτερα αίτια των μετακινήσεων ευρείας κλίμακας προσφύγων και μεταναστών.
6. Προώθηση μέτρων για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας, των διακρίσεων και της περιθωριοποίησης στις χώρες διέλευσης και προορισμού.
 ___________

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τη UNICEF (κ. Ηλίας Λυμπέρης), τηλ.: 210-7255555 ή 6944-653799

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Μανόλης Αναγνωστάκης: «…Ομως εγώ, δεν παραδέχθηκα την ήττα»


Σαν σήμερα στις 23 Ιουνίου 2005 έφυγε από τη ζωή ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς, Γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 στη Θεσσαλονίκη (καταγωγή από το Ρέθυμνο της Κρήτης) και η πρώτη λογοτεχνική εμφάνισή του έγινε εν μέσω της τριπλής φασιστικής κατοχής και μάλιστα στα 17 του χρόνια. Μαθητής, ακόμα, του Γυμνασίου, το 1942, εμφανίστηκε στο περιοδικό «Πειραϊκά Γράμματα», που εξέδιδαν ΕΑμίτες και άλλοι προοδευτικοί λογοτέχνες του Πειραιά, και το 1944 στο ΕΠΟΝίτικο φοιτητικό περιοδικό «Ξεκίνημα», του οποίου ήταν αρχισυντάκτης.
Μετά τη δημιουργία της ΕΠΟΝ, εντάχθηκε στην Οργάνωση της Θεσσαλονίκης και στο ΚΚΕ, ενώ με τη διάσπαση του ΚΚΕ, το 1968, εντάχθηκε στο ΚΚΕ «Εσωτερικού». Σπούδασε Ιατρική στο ΑΠΘ και το 1955 μετεκπαιδεύτηκε στη Βιέννη. Για τη δράση του συνελήφθη το 1948, βασανίστηκε, καταδικάστηκε για παράνομη δράση από έκτακτο στρατοδικείο σε θάνατο και φυλακίστηκε στο Επταπύργιο, έως το 1951. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη σαν ακτινολόγος. Το 1978 εγκαταστάθηκε, με την σύζυγο και τον μοναχογιό του, στην Αθήνα.
Στα χρόνια των αγώνων και του εγκλεισμού του, ο Μ. Αναγνωστάκης έγραψε και δημοσίευσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές: «Εποχές» (1945), «Εποχές 2» (1948), «Εποχές 3» (1951). Ακολούθησαν οι συλλογές «Η συνέχεια» (1954), «Η συνέχεια 2» (1956), «Η συνέχεια 3» (1962), «Το περιθώριο» (1968-1969), «Ο στόχος» (1970), «Κόμμα» (1971). Το 1975 δημοσίευσε τη συλλογή «Τα Ποιήματα (1941-1971)». Το 1983, εκτός εμπορίου, τη συλλογή «Υ.Γ» (επανεκδόθηκε κανονικά το 1992), η οποία περιλαμβάνει ποιήματα μιας ή δυο φράσεων, που μοιάζουν με αυτοβιογραφικά αλλά ετερογραφικά «επιγράμματα». Το 1987 εκδόθηκαν «Τα συμπληρωματικά», «Παιδική μούσα» (τραγούδια για μικρά παιδιά) και το 1990 η συλλογή – ανθολογία «Η χαμηλή φωνή».
Ο Μ. Αναγνωστάκης, σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, εξήγησε τη σχεδόν δεκαπεντάχρονη ποιητική «σιωπή» του: «Στο αλλοιωμένο τοπίο της εποχής μας δε θα ξαναγράψω. Το έργο μου το ολοκλήρωσα. Επιλέγω τη σιωπή».
Παράλληλα με την ποίησή του, που μεταφράστηκε στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά, και μελοποιήθηκε από συνθέτες, όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Θάνος Μικρούτσικος, Αγγελική Ιονάτου, Μιχάλης Γρηγορίου, Δημήτρης Παπαδημητρίου κ.ά., ασχολήθηκε και με τη μελέτη και την κριτική της λογοτεχνίας, συνεργαζόμενος με διάφορα περιοδικά και με την εφημερίδα «Αυγή». Επίσης, είχε ανακηρυχτεί επίτιμος διδάκτωρ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

~~~~~~
Από τον "Ημεροδρόμο"
http://www.imerodromos.gr/anagnostakis-gennhsh-san-simera/

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Γιώργος Ν. Οικονόμου Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

  βιβλίο, κρίση, λιτότητα, κοινωνία 

Αίτια και ένοχοι της κρίσης



ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
γράφει ο 
Γιώργος Σταματόπουλος



Ρ Ι Ζ Ο Σ Π Α Σ Τ Ι Κ Ε Σ   Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Ε Ι Σ
Αμεσο- δημοκρατικά...
Ας υποθέσουμε ότι το πολιτικό σύστημα αντιλαμβάνεται με κάποιον μυστηριώδη τρόπο ότι έχει καταρρεύσει και ότι πρέπει να δώσει τη θέση του στους πολίτες, στην κοινωνία, που, έως τώρα, δεν είχε καμία θεσμική υπόσταση και ήταν έξω από τα κέντρα αποφάσεων που την αφορούσαν. Τι γίνεται τότε; Πώς ξεκινά η νέα διάρθρωση της κοινωνίας, βασισμένη στην αυτοδιαχείριση και την αυτοοργάνωση;
Ψήγματα ικανοποιητικών απαντήσεων εντοπίζονται στο νέο βιβλίο του αγαπητού και ως ανθρώπου και ως συγγραφέα Γιώργου Οικονόμου, που λες και έχει βάλει στοίχημα στη ζωή του να επικρατήσουν στις κοινωνίες οι αρχές της άμεσης δημοκρατίας. Ο εθνικισμός, ο μεγαλοϊδεατισμός και η χωρίς δεύτερη σκέψη μετάθεση των ευθυνών εκ μέρους των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος σε τρίτους είναι για τον συγγραφέα η μάστιγα της χώρας εδώ και όσους αιώνες υφίσταται (;) ως ανεξάρτητο (;) κράτος.
Αγωνία του είναι να καταλάβει και ο τελευταίος ένοικος της τελευταίας πολυκατοικίας ότι πρέπει να συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη διαχείριση της πολυκατοικίας· αυτό είναι μια αρχή για να ενταχθεί στον σκοπό και το νόημα της ζωής του, που δεν είναι άλλο παρά η καθημερινή συμμετοχή στις εργασιακές διαδικασίες της κάθε μέρας -ύστερα έρχεται η συνειδητοποίηση της χαράς της ζωής χωρίς μεσάζοντες και αφεντικά που προστάζουν γιατί έτσι το θέλει η εξουσία. Εξουσία είναι ο ίδιος ο λαός, αυτό είναι δημοκρατία, το αυτεξούσιο, ο καθένας που εξουσιάζει τον εαυτό του και κανέναν άλλο.
Προβλήματα ανακύπτουν στην εγκληματικότητα και στη δικαιοσύνη. Ποιος θα αποφασίζει τι είναι δίκαιο; Τα λαϊκά δικαστήρια απαιτούν μεγαλόθυμους και ευρύνοες συμπολίτες. Υπάρχουν τέτοιοι; Και εάν όχι πότε θα εμφανιστούν; Ποιος θα τους εγκρίνει; Ποιοι γιατροί χωρίς φακελάκι θα ιαίνουν τους ασθενείς; Ποιος θα διδάσκει τους διδάσκοντες;
Πολλά μπορεί να μάθει κανείς διαβάζοντας το νέο βιβλίο του Γ. Οικονόμου ή τουλάχιστον θα προβληματιστεί, κάτι που είναι πολύ ενθαρρυντικό.
Από την ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Γιώργος Ν. Οικονόμου  Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ  Πλαίσιο για μια νέα πολιτική δράση  εκδ. Εξάρχεια, 2016  σελ. 320
Γιώργος Ν. Οικονόμου Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Πλαίσιο για μια νέα πολιτική δράση εκδ. Εξάρχεια, 2016 σελ. 320 |

Το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Οικονόμου «Η αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Πλαίσιο για μια νέα πολιτική δράση», εκδόσεις Εξάρχεια, 2016, έρχεται να συνθέσει με μια λογική σειρά τις αιτίες της ελληνικής πολιτικής κρίσης, η οποία εμφανίζεται με τη μορφή της οικονομικής χρεοκοπίας.

Στο βιβλίο αυτό αποδεικνύεται ότι για την οικονομική κρίση της Ελλάδας η ευθύνη βρίσκεται πρώτα απ’ όλα στο δικό της πολιτικό σύστημα. Βοηθά τον αναγνώστη να κατανοήσει τα ουσιαστικά βαθιά αίτια της κρίσης και αποδεικνύει ότι η κρίση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα μόνο εξωγενών παραγόντων, αλλά είναι πρώτα και κύρια αποτέλεσμα των πρακτικών του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε ουσιαστικά λόγω των δικών της παθογενειών, της δικής της πολιτικής εξουσίας και των αποφάσεών της, καθώς επίσης λόγω της κυνικής κομματοκρατίας, μιας κομματοκρατίας ηθελημένα εγκλωβισμένης στις ιδεοληψίες του άκρατου λαϊκισμού και του εθνικισμού.
Από τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου εκτίθενται όλες οι βασικές οικονομικές αποφάσεις του πολιτικού συστήματος, από τη μεταπολίτευση μέχρι το 2010, οι οποίες μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Καταγράφονται οι τρόποι με τους οποίους σιγά σιγά και μ’ έναν συνειδητό τρόπο, υιοθετώντας ένα παρασιτικό μοντέλο ανάπτυξης, επιλέγονταν πρακτικές χρεοκοπίας, μεγάλοι δανεισμοί και σπατάλη από τα τρωκτικά του ελληνικού πολιτικού συστήματος, των κομμάτων, της γραφειοκρατίας και της οικονομικής ελίτ. Αποδεικνύεται το όργιο κατασπατάλησης όχι απλώς του όποιου πλούτου υπήρχε σ’ αυτή τη χώρα, αλλά και των δανεικών των οποίων σήμερα καλείται ο ελληνικός λαός να πληρώσει.
Αυτό που τονίζεται στο βιβλίο του Γιώργου Οικονόμου είναι ότι οι αποφάσεις που παίρνονται από το πολιτικό σύστημα είναι το πρωταρχικό. Αυτές οι αποφάσεις είναι που επέτρεψαν και βοήθησαν το χρηματιστικό κεφάλαιο να κυριαρχήσει και στο τέλος το ίδιο το πολιτικό σύστημα να γίνει υπηρέτης των αγορών και εν γένει της οικονομικής ελίτ, καθώς επίσης να γιγαντωθεί ένα τεράστιο πλέγμα γραφειοκρατών, οι οποίοι βρίσκονταν σε απόλυτη συνεργασία με το χρηματιστικό κεφάλαιο. Συγχρόνως, ως απόρροια όλης αυτής της κατάστασης δημιουργούνταν η εντύπωση ότι οι νόμοι του συστήματος είναι «φυσικοί νόμοι» και όχι θεσμοί που αποφασίζονται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Η αντίληψη της μεταβίβασης των αιτιών της κρίσης σε εξωγενείς παράγοντες ή σε οικονομική νομοτέλεια και όχι στο ίδιο το πολιτικό σύστημα εξέθρεψε εθνικισμό («οι εχθροί μας είναι οι κακοί ξένοι»), μεγαλοϊδεατισμό («οι Ελληνες είναι ανώτεροι, γι’ αυτό μας κυνηγούν») και εν τέλει την αντίληψη ότι για όλα μας τα δεινά φταίει ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ, ξεχνώντας πολύ εύκολα όλες τις τραγικά οικονομικές καταστροφές που έχει δημιουργήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Στο βιβλίο αναλύεται επίσης η ανικανότητα όλων των ιδεολογιών, συμπεριλαμβανόμενης και της ενδογενούς ανικανότητας της Αριστεράς να αναγνωρίσει και να αναλύσει το τι πραγματικά συμβαίνει, μιας Αριστεράς εξαρτημένης απόλυτα από τις ιδεολογίες του κρατισμού και του βολέματός της μέσα σ’ αυτό το πολιτικό σύστημα. Οπως σωστά αναφέρει ο συγγραφέας, ενώ οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες όδευαν μετά τον πόλεμο σε ανάπτυξη, η Ελλάδα πορευόταν με ήλιο και θάλασσα.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ένα σημαντικό σημείο από το πλήθος των στοιχείων που επισημαίνονται στο βιβλίο: αν αφαιρούσαμε το ετήσιο κόστος της διαφθοράς, που είναι 20 δισ. ευρώ, και της γραφειοκρατίας, 14 δισ. ευρώ, δεν θα υπήρχε πρόβλημα δημοσίου χρέους. Ολες οι ολέθριες ενέργειες του πολιτικού συστήματος γίνονταν βέβαια σε απόλυτη σύμπραξη με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο αφέθηκε συνειδητά με τις πολιτικές αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων να υποθηκεύσει το μέλλον όλου του λαού, ενός λαού ο οποίος βέβαια έχει ο ίδιος την ευθύνη που ανέχτηκε και ανέχεται μέχρι και σήμερα αυτές τις πρακτικές.
Ο συγγραφέας τελειώνοντας το βιβλίο δεν περιορίζεται μόνο σε όλες αυτές τις σπουδαίες αναλύσεις, αλλά προτείνει συγχρόνως ένα καινούργιο μοντέλο ανθρώπου, έναν άνθρωπο σκεπτόμενο, που αμφισβητεί και που μπορεί μέσα από την αυτοοργάνωσή του να αρχίσει να επινοεί πρακτικές προς την αυτονομία του. Παραθέτει επίσης προτάσεις ενεργοποίησης ενός κινήματος βάσης για την απεξάρτηση από την κομματοκρατία, με πρόταγμα την αυτονομία και την άμεση δημοκρατία. Μόνο αν οι άνθρωποι το θελήσουν μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιοι για τη ζωή τους και να μην επιτρέψουν άλλο στην εκάστοτε πολιτική εξουσία και την οικονομική ελίτ να παίρνουν τις αποφάσεις για τη διαιώνιση αυτού του σάπιου συστήματος που λειτουργεί ενάντια στην υπόλοιπη κοινωνία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η μητροπολιτική οικονομία των αισθήσεων

Ζοζέ Σαραμάγκου: "Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επαναστατήσουν"

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ζοζέ Σαραμάγκου:  Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επαναστατήσουν
Πάντα επίκαιρος ο Ζοζέ Σαραμάγκου. Μια συνέντευξή του στην El Pais το 2004, μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες.


02.05.2004

H... λευκή επανάσταση των πολιτών
INA daily - El Pais




Ο Ζοζέ Σαραμάγκου, ο Πορτογάλος συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998, είχε δηλώσει ότι η δημοκρατία είναι κοροϊδία. Δέκα χρόνια πριν ο συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, με τίτλο «Δοκίμιο περί διαύγειας» αμφισβητεί τη δημοκρατία με αλληγορικό, ωστόσο, τρόπο. O Σαραμάγκου καλούσε τότε τους πολίτες να κάνουν την επανάσταση της λευκής ψήφου και ασκούσε κριτική στις κυβερνήσεις, στην Αριστερά και σε όλους όσοι ευθύνονται γι' αυτό που αποκαλεί πολιτική παγκοσμιοποίηση.

Στο «Δοκίμιο περί διαύγειας» -τίτλος που αντιπαραβάλλεται με το «Δοκίμιο περί τυφλότητας», παλαιότερο έργο του συγγραφέα- οι ψηφοφόροι μιας πόλης ψηφίζουν σε ποσοστό 83% λευκό στις εκλογές. Οσο και αν ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα φαντάζει ανέφικτο και εξωπραγματικό, ο Σαραμάγκου ευχόταν να συμβεί σε όλες τις χώρες. "Η λευκή ψήφος ισοδυναμεί με βόμβα για το δημοκρατικό σύστημα, όχι για να το καταστρέψουμε, αλλά για να το αναμορφώσουμε και να το ανανεώσουμε". Την ημέρα, είχε πει, που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου ψηφίσει λευκό, θα ετίθεντο αυτομάτως τα ερωτήματα. Και τώρα τι θα κάνουν οι πολιτικοί; Τι θα κάνουν τα κόμματα;



Αποχή και άκυρο

Ο Πορτογάλος νομπελίστας πίστευε ότι το δημοκρατικό σύστημα λειτουργεί συναινετικά. "Υπάρχει φυσικά η αποχή, όπως υπάρχει και η άκυρη και η λευκή ψήφος. Αν όμως το ποσοστό της αποχής είναι υψηλό, τότε θα πουν ότι επειδή έβρεχε, οι πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν ή, αν ο καιρός ήταν καλός, θα πουν ότι οι ψηφοφόροι προτίμησαν να πάνε στις παραλίες ή στην εξοχή αντί να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Οι άκυρες ψήφοι; Αυτές πάντα τις κρύβουν. Οσο για τις λευκές ψήφους, λευκές καθώς είναι, οι αναλυτές και οι πολιτικοί θεωρούν ότι δεν εκφράζουν τίποτε."

"Στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο να γίνουν επαναστάσεις, οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επαναστατήσουν, νιώθουν ότι δεν διαθέτουν τα μέσα. Καθημερινά, γίνονται χιλιάδες διαδηλώσεις, με ειλικρινή αιτήματα κάθε φορά, που όμως δεν μπορούν να οδηγήσουν σε επανάσταση. Αλλά αν οι ψηφοφόροι σε ποσοστό 83% ψήφιζαν λευκό στις εκλογές, αυτό θα ήταν πράγματι επανάσταση. Μια τέτοια λευκή επανάσταση των πολιτών θα κατεδείκνυε την τεράστια ισχύ της κοινής γνώμης, που είναι η μόνη, σύμφωνα με τον συγγραφέα, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο."

Όπως έλεγε: "η μοναδική δυνατότητα που δίνει το δημοκρατικό σύστημα στους ψηφοφόρους είναι να αλλάζουν κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς όμως να κυβερνούν γιατί τα μέλη τους είναι πολιτικοί επίτροποι των τραπεζών. Το δημοκρατικό σύστημα περιορίζεται στους τύπους, αδυνατεί να προχωρήσει πέρα από αυτούς, με αποτέλεσμα να στερείται ουσίας. Και σίγουρα αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα δεν είναι μια δημοκρατία των τύπων, με απλή εναλλαγή κυβερνήσεων στην εξουσία, αλλά μια δημοκρατία ουσίας."

Πολιτική παγκοσμιοποίηση

Επιπλέον, η δημοκρατία δεν μπορεί να επιλύσει ζητήματα όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, η δίκαιη κατανομή των αγαθών. Προφανώς στις μέρες μας ζούμε την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Αυτό που πιθανώς δεν συνειδητοποιούμε, έλεγε ο συγγραφέας το 2004, είναι ότι ζούμε ταυτόχρονα και μια πολιτική παγκοσμιοποίηση, γεγονός που κατέστη περισσότερο σαφές μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Οτι το σύστημα στο οποίο ζούμε μας υπόσχεται τα πάντα, αρχής γενομένης από τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ στην πραγματικότητα η ελευθερία είναι μόνο ψευδαίσθηση. Γι' αυτήν την κουτσουρεμένη ελευθερία ευθύνεται και η κρατική τρομοκρατία, που βιώνουμε καθημερινά και η οποία χειραγωγεί τους πολίτες. Τον περιορισμό της ελευθερίας καταγγέλλει και ο ήρωας του «Δοκιμίου περί διαύγειας» παρότι αστυνομικός και δεξιών πολιτικών πεποιθήσεων, όταν οργισμένος λέει «ποιος έχει υπογράψει αυτήν τη συμφωνία για λογαριασμό μου;».

Οταν λέω ότι η δημοκρατία είναι κοροϊδία, το λέω υπό την έννοια ότι ενώ υπόσχεται τα πάντα, στην πραγματικότητα αυτό που δίνει με το δεξί χέρι το αφαιρεί με το αριστερό. Αν θυμίσω πράγματα τρομερά, προσθέτει, όπως ότι στον πλανήτη μας, κάθε τέσσερα λεπτά πεθαίνει ένας ανθρωπος από την πείνα, θα με πουν δημαγωγό. Οσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε η δημοκρατία ούτε οι κυβερνήσεις χρειάζεται να μας υποσχεθούν τίποτε: ας ανασύρουν από το συρτάρι τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και ας την εφαρμόσουν. Σε αυτό το κείμενο είναι γραμμένα όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή.

Η έννοια του λαού

Εκτός από τη δημοκρατία, ο Ζοζέ Σαραμάγκου αμφισβητεί και την έννοια του λαού: "Σημασία έχουν ορισμένες γενιές ανθρώπων. Αυτές μπορούν να επηρεάσουν ένα λαό. Πριν από 30 χρόνια, στην Πορτογαλία, η γενιά της Επανάστασης των Γαρυφάλλων ανέτρεψε την 50χρονη δικτατορία του Σαλαζάρ. Εγινε τότε το πρώτο βήμα για να οδηγηθούμε σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί δημοκρατία. Τι έχει διαδεχθεί σήμερα εκείνη τη δραστήρια γενιά, με τις ιδέες της, τα λάθη της; Μια γενικευμένη απάθεια και αδιαφορία. Δεν αξίζουν, συνεπώς, όλες οι γενιές τον σεβασμό μας."...


_____________

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

Η μουσική παράδοση της Πελοποννήσου από το αρχείο του Σίμωνα Καρά

   ΜΟΥΣΙΚΗ  ΕΚΔΗΛΩΣΗ  


   Αγαπητοί μας, 
σας στέλνουμε το δελτίο Τύπου και την αφίσα από μία μεγάλη εκδήλωση που οργανώνει το Κέντρο του μεγάλου μουσικολόγου και λαογράφου Σίμωνα Καρά (www.kepem.org) στην Αθήνα, την Τρίτη, 20 Ιουνίου, για τη μουσική παράδοση της Πελοποννήσου. Στην εκδήλωση θα μιλήσουν σπουδαίοι μελετητές της μουσικής παράδοσης του Μοριά, θα ακουστούν ανέκδοτες και σπάνιες παλαιές ηχογραφήσεις από το αρχείο του Σίμωνα Καρά, ενώ θα γίνει και έκθεση φωτογραφίας με θέμα "Παλιοί οργανοπαίκτες του Μοριά".
Αν θεωρείτε το θέμα συναφές με τη θεματολογία της ιστοσελίδας σας, θα ήταν ευχής έργον να το ανακοινώνατε, ώστε να ενημερωθεί μέσω της σελίδας σας κάθε ενδιαφερόμενος.
Επίσης, στην περίπτωση που διαθέτετε ή γνωρίζετε ποιος διαθέτει παλιές φωτογραφίες με οργανοπαίκτες της Πελοποννήσου, θα ήμασταν ευγνώμονες να έρθουμε σε επαφή με το πρόσωπο αυτό, ώστε να εμπλουτίσουμε τη μεγάλη αυτή έκθεση φωτογραφίας, η οποία μάλιστα συμβαίνει για πρώτη φορά.
Σας ευχαριστούμε πολύ εκ των προτέρων!
Με εκτίμηση,
Δημήτριος Μαντζούρης
Υπεύθυνος αρχείου και εκδόσεων ΚΕΠΕΜ
τηλ. 6972261442

~~~~~~~~~~~~~~~

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Κέντρο Έρευνας και Προβολής της Εθνικής Μουσικής (ΚΕΠΕΜ), με τη στήριξη 20 πελοποννησιακών συλλογικών φορέων, διοργανώνει μεγάλη εκδήλωση με θέμα:

Η μουσική παράδοση της Πελοποννήσου
από το αρχείο του Σίμωνα Καρά


Στην εκδήλωση θα παρουσιαστεί ο δίσκος του ΚΕΠΕΜ«ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Ηχογραφήσεις Σίμωνα Καρά 1975-1976» και η μουσική παράδοση της Πελοποννήσου από τους:
-        Νίκο Διονυσόπουλο, ερευνητή της ελληνικής παράδοσης με πολυσχιδές καταγραφικό έργο και στενό συνεργάτη του Σίμωνα Καρά,
-        Δημήτρη Σταθακόπουλο, διδάκτορα του Παντείου Πανεπιστημίου, μουσικό, δικηγόρο, συγγραφέα και μελετητή της παράδοσης της Πελοποννήσου, και
-        Γιώργο Τσάμπρα, συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό.

Επίσης, θα παρουσιαστεί το ανέκδοτο αρχείο του Σίμωνα Καρά από την Πελοπόννησο, από τον υπεύθυνο αρχείου του ΚΕΠΕΜ Δημήτρη Μαντζούρη, ενώ θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε δείγματα από το ανέκδοτο αυτό υλικό.

Στην εκδήλωση θα έχουμε την τιμή και τη χαρά να ακούσουμεζωντανά αυθεντικούς εκφραστές του πελοποννησιακού μουσικού ιδιώματος από διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, ενώ θα συμμετέχουν η παιδική χορωδία και τα εργαστήρια παραδοσιακού τραγουδιού του Ωδείου «Σίμων Καράς».

Στον χώρο της εκδήλωσης θα λάβει χώρα έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Παλιοί οργανοπαίκτες του Μοριά».

Την εκδήλωση συντονίζει ο συνεργάτης του ΚΕΠΕΜ Βασίλειος Ι. Οικονόμου.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με τη στήριξη των παρακάτω πελοποννησιακών φορέων:

- Σύλλογος Λειβαρτζινών Αθήνας
- Παγκαλαβρυτινή Ένωση
- Ομοσπονδία Βατικιώτικων Συλλόγων Λακώνων Αττικής
- Παναρκαδική Ομοσπονδία Ελλάδος
- Σύλλογος Νέων Φιγαλιαίων (Ζουρτσάνων) Αθήνας και Πειραιά
- Σύλλογος Πελοποννησίων Πετρούπολης
- Πολιτιστικός Σύλλογος Αναστασοβιτών
- Σύλλογος Πατρινών Αθήνας
- "Κορύβαντες" - Πολιτιστικός Σύλλογος Αγίας Παρασκευής
- Πολιτιστικός Σύλλογος Σοποτινών Αθήνας
- Σύνδεσμος Καμενιανιτών - Δροβολοβιτών - Δεσινιωτών
- Σύλλογος Σειραίων Αθήνας "Η Ανάληψη του Σωτήρος"
- Σύλλογος Αγραμπελιωτών Αθήνας
- Σύλλογος Πελοποννησίων Ελληνικού - Αργυρούπολης
- Σύλλογος Αλαγονίων Αθήνας
- Αδελφότης Φιλιωτών Καλαβρυτινών

~~~~~~~~~~~~~

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του ΚΕΠΕΜ και του Ωδείου «Σίμων Καράς» www.kepem.org ή απευθυνθείτε στο τηλέφωνο του Κέντρου 210 823 7447 ή επικοινωνήστε μαζί μας στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@kepem.org.

_______________

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

NEA ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ IRIS HELLENICA

Δημοσιεύτηκε από τους Διονύσιο Μέρμυγκα, υπέυθυνο του Τμήματος Βοτανικής του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και Θανάση Σκούρα η ανακάλυψη του είδους Iris hellenica Mermygkas & al. στο όρος Οίτη της Στερεάς Ελλάδας. Την Iris hellenica είχε περιγράψει το 2010 Δ. Μέρμυγκας, μαζί με τους Α. Γιαννίτσαρο και Kit Tan, ως νέο είδος για την επιστήμη. H Iris hellenica θεωρείτο ως τώρα τοπικό ενδημικό των βουνών Σαϊτάς, Χελμός και Κυλλήνη της βόρειας Πελοποννήσου. 
Η εύρεση της στο όρος Οίτη έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς αναδεικνύει την ιδιαίτερη φυτογεωγραφική σχέση της Οίτης με τα βουνά της Β. Πελοποννήσου, η οποία ερμηνεύεται από το γεγονός πως οι δύο περιοχές, που χωρίζονται σήμερα από τον Κορινθιακό κόλπο, ήταν ενωμένες έως το Ανώτερο Πλειστόκαινο, πριν από 900.000 χρόνια.
Η δημοσίευση έγινε στο τεύχος 23(1) του επιστημονικού περιοδικού Phytologia Balcanica, και είναι προσβάσιμη και ηλεκτρονικά:

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Ο Μαρκος Αυγερης: «Η ζωή μου σαν πνευματικού ανθρώπου δικαιώθηκε και απόκτησε νόημα. Μέσα στις τάξεις του λαού γνώρισα την ψυχική του έξαρση και την ηθική του μέθη»


Ο Μαρκος Αυγερης
08/06/1973
Πεθαίνει ο κομμουνιστής συγγραφέας, ποιητής και κριτικός Μάρκος Αυγέρης. Ο Μάρκος Αυγέρης ζυμωμένος θεωρητικά με τις μαρξιστικές ιδέες, εντάχθηκε -από τον Κώστα Καραγιώργη- πρώτα στο ΕΑΜ, του οποίου διετέλεσε Γενικός Γραμματέας μετά την «έξοδο» του Νίκου Καρβούνη στο Βουνό, και κατόπιν στο ΚΚΕ (το 1944 σύμφωνα με μαρτυρία της Έλλης Αλεξίου), στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι το θάνατό του.
Ο ίδιος έγραφε: 
«Κάτω από την τεράστια εντύπωση της μεγάλης Ρωσικής Επανάστασης από τη μια μεριά κι ύστερα κάτω από τις συνέπειες της μικρασιατικής καταστροφής πολλοί διανοούμενοι - κι εγώ μαζί τους - ένιωσαν βαθιά πως οι εθνικοί σοβινισμοί και το καταχτητικό πνεύμα με τους πολέμους ήταν ολέθρια για τον πολιτισμό, για τις ανθρώπινες αξίες και ιδιαίτερα για τους μικρούς λαούς, όπως η Ελλάδα, που μπορούσαν να γίνουν βορά των ισχυρών και να εξαφανιστούν σαν ελεύθεροι λαοί. Και μόνο αν στερέωνε ο σοσιαλισμός, που ήταν κατά των πολέμων και του κατακτητικού ιμπεριαλισμού, θα μπορούσαν όλοι να ζήσουν ήσυχα και δημιουργικά. Με το εργατικό ελληνικό κίνημα και το σοσιαλισμό άλλαξε και στον τόπο μας η κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα.
Θεωρητικά είχα από τότε προσχωρήσει στο μαρξισμό και μ' αχόρταγη περιέργεια έπεσα στη μελέτη της μαρξιστικής φιλοσοφίας. Ομως, δεν πήγα πέρα από τον Παπαναστάση. Αργοπόρησα πολύ να βγάλω από πάνω μου τις ιδεαλιστικές επιδράσεις. Μόνο με τη δικτατορία του Μεταξά ένιωσα πως έπρεπε να μπω ξανά στη σχολή του λαού και να λάβω μέρος στους αγώνες του... Δεν υπήρχε πια περιθώριο για καμιά άλλη κοινωνική τοποθέτηση… Μπήκα στις αγωνιζόμενες τάξεις του λαού. Ετσι συντόνισα το βήμα μου με το βήμα της ιστορίας.
Μέσα στις τάξεις του λαού γνώρισα την ψυχική του έξαρση και την ηθική του μέθη. Σ' αυτόν τον αγώνα πήρα περισσότερα απ' όσα έδωσα. Η ζωή μου σαν πνευματικού ανθρώπου δικαιώθηκε και απόκτησε νόημα».
__________