Ταρλάμπασι (μέρος 2ο).
Ο κόσμος που έμενε κάποτε εδώ δεν ανήκε ποτέ στην κάστα των πλουσίων, ήταν όμως άνθρωποι με καθαρά νοικοκυριά, πεντακάθαρα τα "σέτια" στις εισόδους των σπιτιών, τα παιδάκια που έπαιζαν και έτρεχαν στις κατηφοριές λερώνονταν από το παιχνίδι και όχι από την απλυσιά, τα τζάμια έλαμπαν από την πάστρα. Οι άνθρωποι που συναντούσες στο δρόμο δεν ήταν καχύποπτοι ή επιθετικοί όπως είναι οι σημερινοί κάτοικοι, οι οποίοι ακόμα και Τούρκικα που μιλούν δεν είναι κατανοητοί. Ντόπιοι μεν , ξένοι στον τόπο τους δε, ερχόμενοι από τα βάθη της Ανατολής οι περισσότεροι, αλλά και αρκετοί μετανάστες. Ενας αχταρμάς ηθών, εθίμων, κοινωνικής ή μάλλον αντικοινωνικής συμπεριφοράς και φυσικά με πλήρη άγνοια για την προστασία του περιβάλλοντος (σαν ανέκδοτο ακούγεται αυτό). Βρώμικες σαπουνάδες από τις μπουγάδες και τα χαλιά που πλένονται στο δρόμο, σκουπίδια παντού και μπάζα από τις κατεδαφίσεις της γειτονιάς, εναρμονισμένα όλα μαζί με τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου